Resilient Hope

Chapter 11

Maingay at magulo ang paligid ni Astrid. Mula sa kinauupuan niya sa bar stool, rinig niya ang malakas na hiyawan ng mga tao mula sa dance floor ng club na pinuntahan niya. Doon siya nagpunta pagkatapos niyang masaksihan kung paano tugunan ni Aillard ang halik ng seksing babaeng dumating.

Napairap si Astrid nang maalala ang nasaksihan kanina. Tuwing naiisip niya ang nangyari, tila ba kumukulo ang dugo niya at gusto niyang kuskusin ang labi ni Aillard hanggang sa mabura ang halik ng babae sa kasintahan niya.

Sinikap ni Astrid na huwag tumitig sa dance floor, pero hindi niya mapigilan ang sarili. Gusto niyang sumayaw, siguro mamaya kapag nagkaroon na siya ng lakas ng loob at tinamaan na siya ng iniinom niya.

Nang dumating ang order niyang margarita, agad niya itong ininom nang walang pasabi. Agad niyang naramdaman ang init ng alak na gumuguhit sa lalamunan niya.

“Ma’am, dahan-dahan lang po,” sabi ng bartender.

Napairap si Astrid sa bartender. “Give me another shot.”

Nang hindi ito kumilos, kinawayan niya ito sa harap ng mukha para makuha ang atensyon nito. Mabilis naman itong kumilos at humingi ng tawad bago ibinigay agad sa kanya ang hinihingi niya.

"Thank you," she said to the waiter.

While sipping her margarita, another waiter approached her. Astrid raised an eyebrow as the new waiter placed a glass of vodka in front of her. She was puzzled since it wasn't the bartender who usually took her orders.

"Sorry, but I didn’t order this," she said, pushing the glass back towards the waiter.

He scratched his head at her response. "Ma'am, this is really for you. It’s from that gentleman over there." He pointed to a man seated comfortably on a round sofa nearby. Astrid cringed slightly as the man saluted and smiled sweetly at her.

She couldn't explain it, but his smile gave her the creeps. Turning back to the waiter, she pushed the vodka back. "Please return this to him. Tell him I can buy my own drinks. Thank you."

“Po? Pero mapapagalitan po ako kapag ibinalik ko po ito,” the waiter said nervously. Not wanting to cause trouble for the waiter, she reluctantly accepted the drink.

She took a deep breath. "Okay, fine. You can go now."

Once he left, she immediately pushed the vodka glass away from her. She had agreed to accept it, but she never said she would drink it.

Pumunta siya sa club para magliwaliw mag-isa at kalimutan ang nakita niya kanina, hindi para mag-entertain ng iba't ibang lalaki. Mahal niya si Aillard at ayaw niyang malaman nito na nag-entertain siya ng ibang lalaki maliban dito. Alam niyang malabong mangyari iyon dahil simula nang pumasok siya sa bar, walang tigil ang pagdating ng baso ng alak galing sa iba't ibang lalaki.

May ilan na naglakas-loob lumapit sa kanya para yayain siyang samahan sila, pero walang nagtagumpay. Hindi kailangan ni Astrid ng kasama.

Ilang oras na ang lumipas simula nang pumasok si Astrid sa club. Marami-rami na rin siyang nainom na alak at nagsimula nang umikot ang kanyang paningin. Ramdam niyang tinamaan na siya ng alak. Gayunpaman, hindi iyon naging dahilan para tumigil siya. Sa halip, mas lalo siyang naglakas-loob uminom at sumayaw sa gitna ng dance floor.

Tiningnan ni Astrid ang kanyang relo: alas-dyes na ng gabi. Ngunit mukhang hindi pa rin siya hinahanap ni Aillard dahil hanggang ngayon ay hindi pa siya nito tinatawagan o pinuntahan man lang. Marahil ay abala pa rin ito sa paghalik sa babaeng iyon o nakalimutan na may kasama siya.

"Tsk. Magsama sila ng babae niya," asar na sabi ni Astrid bago inubos ang baso ng margarita.

Naasar siya sa isiping hindi man lang itinulak ni Aillard ang babaeng humalik dito. Nagagalit siya sa sarili dahil wala siyang nagawa. Halo-halong emosyon ang nararamdaman niya - masakit at mabigat sa dibdib.

Astrid decided to head to the dance floor. She nearly stumbled when she stood up abruptly, but she quickly grabbed onto the bar counter to steady herself.

"I only had a few glasses of margarita, and yet my head is already spinning," she thought with a soft laugh. Some men tried to assist her, but she swiftly brushed off their hands. She didn’t need help; she could handle herself.

"Ma’am—" the bartender began, but she stopped him with a raised hand.

"Stop… I can manage. I’m not drunk," she insisted before heading towards the dance floor without another word.

Astrid pushed her way through the crowd to reach the center and started dancing. She moved energetically, matching the rhythm of those around her. She executed all the moves Trinity had taught her during their nights out at the bar.

Her friend would be thrilled to know she was putting everything she had learned into practice tonight.

Astrid swayed her hips seductively to the pounding music. Hell, this is my song! She heard the cheers around her but paid no attention. She knew she was drawing a lot of attention with her dancing, but she kept going.

"She’s so hot."

"Wow, bro. I'm going to get that woman tonight. She’s incredibly sexy."

"Attention seeker. Tsk."

"She’s good."

"Do you know her? Damn! She’s hot, look at her."

"I dance better than her. Look, she moves like a robot."

Iba't ibang reaksyon ang narinig niya. May ilang papuri pero hindi pa rin mawala ang negatibong opinyon. Hinimas niya pataas ang katawan gamit ang dalawang kamay niya, mula sa leeg hanggang sa mukha, habang umiindak siya. May pailan-ilan na sumisipol sa gawi niya dahil sa ginawa niya pero hindi niya iyon binigyan ng pansin.

"If you don't wanna see me dancing with somebody... If you wanna believe that anything could stop me," sabay ni Astrid sa tugtog.

Ngayon pa lang ay nararamdaman na ni Astrid ang tama ng ininom niya, pero hindi pa siya lasing. Maybe a little bit. Hindi niya magawang punasan ang pawis sa kakasayaw. Heck! Kung alam lang niya na ganito pala kasaya ang pagba-bar, dapat sumama siya kay Trinity kapag inaya siya nito.

Sa gitna ng pagkembot at paggiling niya sa dance floor, may malakas na kamay ang pumulupot sa baywang niya, dahilan para matigil siya sa ginagawa. Pilit niyang inaaninag ang mukha dahil sa malikot na ilaw sa dance floor, ngunit hindi niya maaninag ng maayos ang may-ari ng kamay.

May kakaibang hatid na pakiramdam sa kanya ang paraan ng pagkakapulupot nito. She can’t tell what kind of feeling that is. At ang mabangong amoy nito ay nanuot sa ilong niya. Pamilyar sa kanya ang amoy. Saan nga ba niya iyon naamoy?

Nang makabawi siya, sininghalan niya ang lalaki. "Don’t f*****g touch me." Hindi siya nito pinakinggan. "I said let go!"

Pumiksi siya at marahas na nilingon ang taong nagpulupot ng kamay sa baywang niya. "You don’t have any right—Aillard?"

Hindi niya mapigilan na magtaas ng kilay. So, tapos na ang pakikipaghalikan nito? Buti naman at naalala pa siya nito.

In his eyes, she can see how mad he is right now. He's mad? For what reason?! Pakiramdam niya ay anumang oras ay magbubuga na ito ng apoy sa kanya. Kinuyom niya ang kamay. Nanggigigil pa rin siya sa binata hanggang ngayon.

"Ano ang ginagawa mo dito?" tanong ni Astrid sa malamlam ang boses. Gusto niyang palakpakan ang sarili dahil hindi halata ang kaba sa kanyang pananalita.

Lalong nagdilim ang mukha nito habang nakatitig sa kanya. Kitang-kita niya ang galit sa mga mata nito.

"I've been searching for you. Hindi ka man lang nagpaalam na aalis ka o kung saan ka pupunta," madiing sabi nito sa kanya.

Hindi niya ito sinagot; sa halip, inirapan niya ito at iniwan sa gitna ng dance floor. Bumalik siya sa dating pwesto niya.

Hinahanap siya? Tatlong oras na ang nakalipas mula nang iwan niya ito habang hinahalikan ang ibang babae. Paano siya magpapaalam kung busy ito sa pagganti ng halik? Hindi siya sigurado kung gumanti nga ba ito.

"Astrid! Kinakausap pa kita! Bumalik ka dito. Astrid!"

Hinabol siya nito kaya binilisan niya ang lakad. Lakad-takbo ang ginawa niya para marating ang dating pwesto. Pagkaupo sa stool bar, agad siyang um-order. Eksaktong pagdating ng in-order niya, nasa harapan na niya ang lalaki.

Inagaw ni Aillard ang baso mula sa kamay niya at ibinaba iyon sa bar counter. Walang pasabi na hinatak siya.

"Come with me."

"Ayoko! Bitawan mo 'ko. Ano ba, Aillard, hindi ako sasama sa'yo!" Pilit niyang hinatak ang kamay pabalik. Kahit anong sabihin niya, hindi siya nito pinapakinggan. Ni hindi rin siya binitiwan, desidido talaga ito na isama siya.

Walang ideya si Astrid kung saan siya dadalhin ni Aillard. Nang mapagod siya sa kaka-agaw sa kamay niya, hinayaan na lang niya itong hilahin siya kung saan. Mukhang wala siyang kawala dito.

Nagtaka si Astrid nang buksan ni Aillard ang isa sa mga VIP rooms ng bar. Sapilitan siyang pinaupo ni Aillard sa malambot na sofa at nakapamewang na hinarap siya.

"Alam mo naman siguro na hindi maganda para sa kalusugan mo ang uminom, hindi ba?" tanong nito sa kanya.

Hindi siya kumibo; sa halip, pinag-ekis niya ang mga kamay sa tapat ng dibdib saka tinapatan ang tingin na binibigay nito sa kanya. Malakas ang loob ni Astrid na asarin at lumaban kay Aillard dahil nakainom siya.

Halata sa mukha nito ang pagkairita sa inaasal niya pero hindi siya nakarinig ng kahit na anong reklamo mula dito. Tumalikod ito, halatang pinapakalma ang sarili.

Nagkibit-balikat siya at kinuha ang isang bote ng alak na nasa lamesa at sinalinan iyon. Sinamantala niya habang nakatalikod pa ang kasintahan.

"What the heck, Astrid!" yamot na sambit ni Aillard. "I told you to stop drinking!" Aagawin sana nito ang baso nang iiwas niya iyon at mabilis na nilagok ang laman.

"Ahh..." daing niya nang gumuhit ang matapang na lasa ng alak sa lalamunan niya. Magsasalin pa sana siya nang hablutin ni Aillard ang bote mula sa kamay niya. "Hey! Give it back to me! Aillard!!" asar na reklamo niya pero mukhang wala itong naririnig.

Hindi siya pinakinggan. Tatayo na sana si Astrid nang mabilis siyang ikinulong ni Aillard sa sofa gamit ang dalawang kamay nito. Napalunok siya sa sobrang lapit nila sa isa't isa. Amoy na amoy ni Astrid ang mabangong halimuyak nito.

"W-what are you doing? Lumayo ka nga sa akin," kinakabahan na sabi ni Astrid sa lalaki. Halos sumiksik siya sa sofa nang lalong dumikit si Aillard sa kanya. "Sinabihan na kita na tumigil, pero hindi ka nakikinig. You’re being stubborn, Astrid. Hmmm..."

Napalunok siya nang dilaan ni Aillard ang ilalim ng kanyang tenga. Iba ang dulot nito sa kanya, parang dinadaga ang kanyang puso sa sobrang bilis ng t***k.

"I’m not," gusto niyang magdiwang na hindi siya nabulol nang sabihin ang mga salitang iyon. Nakahinga lang siya ng maluwag nang maupo na ito sa tabi niya.

"Yes, you are."

Nag-iwas si Astrid ng tingin nang titigan siya ng lalaki. Hindi niya kaya pantayan ang klase ng tingin na ibinibigay nito sa kanya. Nakakailang nang sobra-sobra.

"Your mother told me na hindi ka basta-basta umiinom mag-isa, maliban na lang kung may problema ka. So, what’s the problem?" Pinaglaruan niya ang kanyang daliri. "Answer me, baby. What’s the problem? Tell me. Baby, tell me."

"I said nothing," anas niya, ngunit tinaasan lang siya ng kilay ni Aillard. Humugot siya ng buntong-hininga. "W-who is she?"

Kahit alam ni Astrid na maaari siyang masaktan sa sagot ni Aillard, tinanong pa rin niya. She wanted to know kung sino ba ito sa buhay ng lalaki.

Aillard sighed. "Her name is Kendall, and she’s my ex."

"Ahm..." hindi niya mahanap ang tamang salita na dapat isagot sa sinabi nito.

"We broke up three years ago," dagdag pa nito. "She left me dahil nakahanap siya ng lalaking mas maraming pera kaysa sa akin."

Humarap siya kay Aillard. "She did that. It’s been three years since you two broke up, right? Then why is she still kissing you like you have something? Do you still love her? May balak ka ba na makipagbalikan sa kanya?" tuloy-tuloy niyang tanong habang unti-unting nadudurog ang kanyang puso.

Umusog papalapit sa kanya si Aillard at pinunasan ang kanyang pisngi. Dahil sa ginawa nito, napahawak siya sa kanyang pisngi. Hindi niya napansin na lumuluha na pala siya habang nagtatanong.

Mabilis niyang pinunasan ang kanyang mukha at ngumiti sa lalaki. "Sorry... Napuwing lang ako," aniya at mahinang tumawa. Idiot! Sinong tanga ang napuwing sa ganitong klaseng silid! Kung hindi siya lang!

Pero kahit anong punas ang gawin ni Astrid sa kanyang pisngi, hindi pa rin tumitigil ang pag-alpas ng mga luha mula sa kanyang mga mata. Tinakpan niya ang kanyang mukha hanggang sa lumakas ang kanyang paghikbi. Why is it so f*****g hurt? Sabihin nang mababaw, pero nasasaktan siya. That's the truth.

Niyapos siya ng lalaki, nasa bisig siya nito at nakasandal ang kanyang ulo sa matigas na dibdib. Wala itong pakialam kung mabasa man niya ang damit nito ng kanyang mga luha. Niyakap niya ito pabalik at mahigpit na kumapit sa damit nito.

"Shh... I didn’t kiss her, she kissed me. To tell you the truth, wala na akong nararamdaman na pagmamahal para kay Kendall kaya—"

“Then why didn’t you push her away when she kissed you? I waited for you to push her, but you didn’t. It hurts, Aillard. It hurts here.” She pointed to her heart. “I wanted to... I wanted to push her away from you,” she said, sobbing.

“I’m sorry I didn’t push her away immediately, but believe me, Astrid, I didn’t kiss her back. I was just too shocked to react right away. I’m really sorry.” Aillard took her hand and gently squeezed it.

“Why didn’t you push her away from me? I was also waiting for you to do that—”

“Because I thought I had no right to do so—”

He didn’t finish his sentence as she cupped his face and turned him towards her. She gently stroked his cheek.

“You’re my girlfriend, right?” Astrid nodded. “Then you have every right to do that. You have the right to keep me to yourself, to be upset if I do something you don’t like.”

“I’m so sorry,” she apologized, throwing herself into his arms. “I’m sorry for everything... and for being stubborn...”

“It’s okay... You don’t need to say sorry. Just promise me you won’t go to places like this alone anymore. Something bad might happen to you.” Aillard gently rubbed her back. “I love you, Astrid. I love you so much. Always remember that.”

Hearing those words, she cried even harder out of happiness. She had longed to hear him say he loved her. She felt butterflies fluttering in her stomach.

“Hush now... Baby, I’m so sorry. Please, stop crying,” he said, trying to comfort her, but she shook her head.

“I’m just happy. I waited for you to say those words. I waited for you.”

Aillard released her from his embrace and looked at her. “I love you,” he said, kissing her forehead. “I love you,” he repeated, kissing both her cheeks. “I love you,” he said again, kissing her nose. “I love you more than anything,” he whispered, closing the gap between their lips. His kisses were passionate and warm. She could feel the love in every kiss they shared.

When their lips parted, she smiled at him. “And I love you more, Aillard.”

Aillard wrapped his arms around her waist and kissed her deeply. Each kiss was filled with fervor, making her gasp as his tongue explored her mouth. His hand roamed over her body, slipping inside her underwear to touch her moist flesh.

“Ohhh... Oh, God! That feels so good, Aillard!” Astrid moaned, her knees starting to tremble.

“You’re like a drug to me, Astrid. I’m so addicted to you,” Aillard growled.

He kissed her again, more passionately this time. Astrid matched his fervor, wrapping her arms around his neck and deepening the kiss. She felt like she was on cloud nine.

It was already ten o’clock in the evening when Aillard decided it was time to go home. Time seemed to fly when she was with him.

Astrid got into Aillard’s car and fastened her seatbelt while waiting for him to hop in. Once Aillard was seated, he buckled his seatbelt and started the engine, driving away from the place.

“Aillard, can I ask you a question?”

Aillard glanced at her, “Yes, sure, fire away.”

“When you and Kendall broke up, did you have any flings or girlfriends?”

Aillard shook his head. “No, I didn’t have any flings or other women in my life. I just focused on my work and my company.”

“Really?”

“Yes. Why did you ask?” he inquired. “Hey, are you jealous? I’m telling you now, I promise I never had another woman after the breakup.”

“I’m not jealous; I just wanted to know if you had someone else after you and Kendall broke up.” The car stopped in front of a convenience store. “Why did we stop?”

“I need to buy something. Stay in the car; I’ll be quick,” Aillard said as he got out.

Astrid watched him enter the convenience store. He returned shortly with two cups, which she guessed were coffee.

“Can you hold these for me?” Aillard asked.

She took the cups and held them. Aillard started the car again, driving towards an unknown destination. A few minutes later, Astrid noticed the road becoming surrounded by trees.

The car stopped in the middle of nowhere. It was dark outside, and she couldn’t see anything. Aillard left the engine running, keeping the headlights on.

He got out of the car, retrieving something from the back. When he returned to the passenger side, he had a lamp and a blanket in hand.

He opened the door for her and helped her out of the car.

“What are we doing here? It’s so dark. Where are we, Aillard?”

“Just wait, we’re almost there. You’ll see how beautiful this place is at night.”

Holding her hand, Aillard led her through the darkness. Soon, Astrid saw a faint light in the distance. When they reached it, she gasped at the breathtaking view before her.

“It’s beautiful…”

“I told you, you’d like this place.”

“Hindi ko alam na ganito kaganda ang lugar na ito kapag gabi,” sabi ni Astrid, humahanga sa tanawin.

“Kaunti lang ang nakakaalam ng lugar na ito, at kakaunti lang din ang maaaring makapunta dito dahil private property ito. Kaya maswerte ka dahil isa ka sa mga taong makakakita kung gaano kaganda ang lugar na ito lalo na kapag gabi,” sagot ni Aillard.

This place is such breathtaking scenery. The whole place was dark, and only the tiny lights from the houses below were providing illumination. Parang mga bituin ang mga ilaw mula sa malayo. Napakaganda niyon pagmasdan.

Sa kakatitig ni Astrid sa harap niya, hindi niya napansin na nailatag na pala ni Aillard ang blanket sa lapag.

“Hey, let’s have a seat,” at tinapik nito ang katabi.

Naupo si Astrid sa tabi ni Aillard. The silence of the whole place was giving her time to think. Astrid was staring into the night when she felt a blanket wrap around her.

“Here, drink this,” sabi ni Aillard habang iniaabot ang isang tasa ng kape.

“Thank you,” she said and took a sip.

Bumalot sa kanila ang buong katahimikan. Tanging huni ng mga kuliglig ang maririnig sa paligid. Inubos nilang dalawa ang kape habang nakatitig sila sa mga ilaw mula sa malayo at nag-uusap. They spent their time there, enjoying each other's company, laughing and chatting as if they hadn't just been arguing earlier.

Exactly at midnight, Astrid suggested they go home as she was feeling sleepy and tired from the day's events. Pagdating nila sa bahay, dumiretso agad sila ni Aillard sa banyo para maligo. Sabay silang naligo, pero walang nangyari sa kanila. Hanga siya sa lalaki dahil nakapagpigil ito; kung ibang lalaki iyon, baka may nangyari na agad sa kanila.

Handa din si Astrid na ibigay ang sarili kay Aillard. Ngunit hindi iyon ang tamang oras, at ganun din naman si Aillard.

Suot ang kanyang babydoll nightgown, lumabas siya ng banyo. Nauna nang lumabas si Aillard dahil inilipat nito ang gamit niya sa kwarto nito. And yes, tabi silang matutulog ni Aillard. Kinakabahan ngunit masaya si Astrid.

Saktong nagpapatuyo siya ng buhok nang dumating si Aillard. Nang makita siya nito, kinindatan siya, na ikinatuwa niya. Pinanood niya ito mula sa salamin, at nang matapos sa pag-aayos ng damit, nilapitan siya nito.

Aillard hugged her. “Such a tease,” bulong nito malapit sa tenga niya. Astrid chuckled when Aillard tickled her.

Magkayakap sila sa malaking kama. Mali siya sa iniisip kanina. Wala siyang kaba o kahit pagka-uncomfortable na nararamdaman dahil sa kanilang pwesto. Actually, mas-comfortable pa siya habang nakayakap dito hanggang sa makatulog siya.

Nagising si Astrid sa masarap na pagkakatulog nang marinig niya ang walang tigil na pagtunog ng doorbell. Pinagmasdan muna niya ang mukha ng lalaki bago siya nagpasyang alisin ang kamay nito na nakapulupot sa baywang niya pati na rin ang isang binti nitong nakadantay sa hita niya.

“Hmm…” Hindi agad siya nakagalaw nang umungol ang lalaki. Akala niya ay magigising ito, pero agad itong bumalik sa pagkakatulog.

Astrid wore the robe she saw before she came down. Naghihikab pa siya bago tuluyang lumapit sa pinto.

“Sandali lang!” Aniya nang pindutin ulit ng tao mula sa labas ang doorbell.

Agad niyang hinawakan ang doorknob at walang sabi-sabi na binuksan ang pinto. The shock was written on her face.

Tinaasan siya ng kilay ng babae. “Where’s Aillard? And why the hell are you wearing his robe?!” tanong nito habang nakaturo sa robe na suot niya.

Hindi niya sinagot ang tanong ng babae—ang ex-girlfriend ni Aillard na si Kendall. Anong kailangan nito kay Aillard sa ganitong oras? What the heck! It was just 6 in the morning.

“He’s still sleeping,” tipid na sagot niya. “Bumalik ka na lang mamaya kapag gising na siya."

Isasara na sana niya ang pinto nang marahas itong binuksan ni Kendall at walang pasabi na pumasok. Damn it. Muntik na siyang mabuwal dahil sa ginawa nitong pagtulak sa pinto.

“She’s beautiful but her attitude sucks,” Astrid whispered to herself.

Malaki ang hakbang na nilapitan ni Astrid si Kendall at hinawakan ang bag nito para pigilan itong umakyat sa pangalawang palapag ng resthouse ni Aillard.

“What do you think you’re doing?” galit na tanong nito. “Hindi mo ba ako kilala?”

Astrid sighed, feeling irritated. “I told you. He’s sleeping kaya umalis ka na.”

Namumula ang mukha ni Kendall sa galit at pagkairita. “You! Sino ka ba talaga at ang lakas ng loob mo na pigilan ako?”

“I’m his girlfriend. I’m Astrid—” Hindi siya pinatapos ni Kendall.

Kendall smirked. “Girlfriend? Girl, wake up! Malabo na magustuhan ka ni Aillard! Look at yourself. Sa tingin mo ba ay magkaka-interes siya sa’yo? Fiancé ko si Aillard!”

Damn this woman. She wanted to erase the smirk on Kendall’s face. It made her irritated as hell. Hindi naman bagay.

“Fiancé?” naguguluhang tanong niya.

Anong pinagsasabi nito? Malabo ang sinasabi nito dahil malinaw kay Astrid na wala nang nararamdaman si Aillard para kay Kendall. Pinagloloko yata siya nito.

“Kendall? What are you doing here?”

Sabay silang napalingon ni Kendall nang marinig nila ang boses ni Aillard mula sa itaas ng hagdan. Halatang bagong gising ito dahil magulo pa ang buhok niya at idagdag pa ang bagong gising na boses.

“I just wanted to visit my fiancé,” nakangiting sambit ni Kendall.

Hindi kumikibo si Astrid. Hinayaan lang niya ang dalawa na mag-usap. She wanted to see what his reaction would be.

“Fiancé? What the hell are you talking about?!” Halata ang pagkairita sa boses ni Aillard. “Umalis ka na, Kendall! And please stop saying that I’m your fiancé dahil pareho natin alam na hindi yan totoo.”

And what is the truth? Kahit ako ay hindi ko na alam kung ano ba talaga ang totoo.