Nanlaki ang aking mga mata nang makita ko ang dugo na unti-unting minamantsahan ang puting bestida ni Amara. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin. Kitang-kita ko ang palaso na bumaon sa kanyang kaliwang balikat.
Inihiga ko siya sa aking hita, nagbabakasakaling tumigil ang pag-agos ng dugo sa kanyang bibig.
“Amara, naririnig mo ba ako?” tanong ko habang marahang tinatapik ang pisngi niya. “Amara…”
Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi ko rin alam kung ano ang gagawin. Kakit anong paggising ang gawin ko ay hindi dumidilat ang mga mata niya.
“Buhay pa ang kasama mo, huwag kang mag-alala,” sambit ng isang boses ng lalaki sa kung saan.
Agad kong hinanap ang pinagmumulan ng boses at nakita ang isang lalaking naksuot ng kulay kapeng cloak na nakatayo sa sanga ng isang puno. Nakap
