Jessie’s POV
“Miss Chantal,” parang tumigil ang ikot ng aking mundo. Hindi ko alam kung bakit parang ganito ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ko magawang ipaliwanag ang nararamdaman ko sa puntong ito. Nanatiling nakatingin ang aking mga mata sa kanyang presensya habang siya ay nakatingin lamang sa hawak nitong papel kung saan nakasulat ang aking pangalan at ang sagot ko sa kanyang exam.
Napalunok ako ng sarili kong laway. Sa puntong ito ay pansin na pansin ko ang dahan-dahan nitong pag-angat ng kanyang paningin na alam kong sa akin iyon papunta. Hindi ko alam kung magagawa ko man siyang tingnan nang harap-harapan ngunit kailanman ay wala naman akong rason na makaramdam nang ganito gayong alam kong hindi ito taong nakilala ko noon.
Ilang segundo pa ang lumipas at tuluyan na ring nagkata
