Jessie’s POV
ILANG araw rin akong nanatili sa kaharian kung nasaan si Kalil. Ni isang beses ay hindi ako nagbalak na umalis doon at bumalik sa kaharian ni ina. Sa puntong ito ay handang-handa na akong harapin ang lahat. Alam kong kapalit ng bagay na ito ay ang kaparusahan ni ina at hindi ko alam kung kakayanin ko ba ang magiging kapatawaran niya kung sakali. Hindi ko rin alam kung kailan ako babalik lalo pa at masaya akong kasama si Kalil sa kaharian na ito.
“Gising na, mahal kong reyna. Nakahanda na ang aking umagahan,” rinig kong bulong sa akin ni Kalil. Marahan kong ginalaw ang aking ulo saka mas lalo lang iginiit ang aking sarili sa malambot na unan.
“Hmmm,” mahinang ugong ko habang nakapikit pa rin ang aking mga mata.
“Gising na. Mataas na ang araw ay hindi maaaring matulo ka lan
