Someone’s POV
“May balita ka na ba?” ang unang katatagang sambit ko nang mamataan ko ang aking kamay na ngayon ay kakapasok lamang sa aking silid. Sa puntong ito ay nakatingin lamang ako sa mawalak na tanawin sa harapan ng aking silid at tulad ng palagi kong ginagawa ay hinahayaan kong tumatakbo ang aking isipan at balutin ang aking utak sa mga iniisip ko sa mga oras na ito.
“Umalis siya, panginoon.” Ang katatagang tanging binitawan niya. Kaagad ring nakuha ang aking atensyon at sa halip ay sumagot at umangat na lamang ang aking kilay. Sa puntong ito ay hindi kaagad ako humarap sa aking kawal sa halip ay nanatili akong nakaharap sa malawak na tanawin nang ilang minuto.
Dahan-dahan ko siyang hinarap. Sa puntong ito ay tanaw ko na ang seryoso niyang pagtingin sa akin.
“A-ano ang ibig mon
