It's been 4 years pero parang walang nagbago.
I am now standing outside our house, karga ko ang anak kong mahimbing na natutulog habang hawak ko naman sa kabilang kamay ang aming bagahe.
I took a deep breath and gave it out. Slowly, I pressed the door bell.
Kagat ko ang ibabang labi ko habang nag-iintay sa kung sinong magbubukas sa akin. Nagsimula akong kabahan sa isiping pagkatapos ng apat na taon ay magkikita ulit kami ng mga magulang ko at kasama pa ang anak ko.
Napatayo ako ng tuwid nang marahang bumukas ang gate at iniluwa nun ang isa sa mga katulong namin.
Recognition flashed through her face. Her jaw dropped and blink several times.
"Maam Ayesha" she said in an awe.
Tipid akong ngumiti sa kanya. Napadpad naman ang paningin niya sa batang hawak ko, nanlaki ng kaunti ang mata
