Kinabukasan ay sinundo ako ni Romanov sa labas ng paaralan. Nabigla pa ako nang makitang siya mismo ang nagda-drive. Hinalikan niya ako sa pisngi na matabang kong tinugon. Maya-maya pa ay may kinuha itong maliit na kahon na naka-gift wrap ng mamahalin.
“Ano ito?” tanong ko nang simulan ko nang buksan.
“It’s a gift for your brother. I’m sure he’ll like it.”
Itinigil ko ang pagbubukas ng regalo at ibinalik ito sa kaniya.
“Wag ka nang mag-aksayang ibigay pa ito. Papahirapan mo pa akong maghanap ng kasinungalingan. Magtataka iyon. I’m sure mahal iyan.”
“It’s just a watch, Rune. Come on. Take it.”
Huminga ako nang malalim. Mukhang mauubusan na naman ako ng pasensiya.
“Romanov, ang sabi ko ay lubayan mo na ang pamilya ko. That includes thinking I don’t have one. Please.”
Agad naman niya
