ROSETTA FLORES
“K-Kailan tayo aalis dito, boss?” Nilihis ko sa ibang parte ang mga mata ko dahil hindi ko na naman kayang tumingin ng diretso.
“We will just wait until Winter disappeared…” Kulang na lang, tatalikod na ako para hindi n’ya makita ang nangangamatis kong mukha. Dapat pisngi ko lang ang nag-b-blush pero ang nangyayari, umakyat yata lahat ng dugo ko sa ulo.
Hinintay namin na umalis si Winter sa garden hanggang sa hindi ko na marinig ang boses n’ya. “Boss, ikaw na ang maunang pumasok sa bahay n’yo…” sabi ko habang naka-tingin lang ako sa ibang bahagi ng kan’yang mukha, ‘wag lang sa mga mata n’ya.
“Sabay na tayo, Rosetta.”
“Hindi po puwede. Baka iiyak s’ya kung makita n’yang mag kasama tayong dalawa…”
“Does it matter?”
“Ay malamang po… baka isipin ni Winter, may ginaw
