Nagbuga muna ako ng hangin bago ko binuksan ang pintuan ng opisina ni Brandon. Nakita ko siyang nakasandal sa eleganteng swivel chair niya habang derechong nakatingin sa isang portrait sa dingding sa harapan niya. Mukhang malalim ang iniisip niya dahil parang hindi niya napansin ang pagpasok ko.
Tumikhim ako nang malakas para kunin ang atensyon niya. Agad ko namang napukaw ang pansin niya, dahil agad siyang lumingon sa direksyon ko. Umayos siya ng pagkakaupo, habang hindi inaalis ang tingin sa mukha ko.
Dahil doon, parang nawala ako sa sarili ko. Bigla, pakiramdam ko ay para kaming ang mga bidang babae at lalaki sa mga napapanood kong teleserye na nagkakatitigan lang, tapos ay nagkaka-ibigan na sa mga palabas.
“So, you’re already here. I have been waiting for ages,” sabi niya sa a
