Chapter one hundred eleven
MARGO’S POV’S
Pakonti na ang mga taong narito at sobra rin ang pagod ko mas gusto ko pang makipaglaban kesa ganito nakakapagod pala
Nagmemedical mission din kami kaso hindi ganito kadami
Umupo muna ako sa sulok dahil ako ang nakarami ng gawa inaalalayan lang ako ng ibang mga kasama ko buti na lang at kakaunti na lang ang narito halos wala ng mga bata at matanda puro lalake na lang ang naiwan
Sila talaga ang hinuli namin para naman hindi mahirapan ang mga matatanda at bata na narito kanina.
“ Oh” abot sa akin ni Jao ng tubig “ Kunin mo na kapalit yan ng ininom ko kanina” hindi ako tatanggi uhaw na uhaw ako ngayon “ Mas okay yan kase galing sa akin”
Kumunot ang nook o sa sinabi niya anong ibig sabihin niya dun?
“ Hahahaha” tawa sya ng tawa hindi ko alam kun
