Hindi ko kayang pumasok sa isang relasyon kahit na kanino pa dahil alam ko naman na ang magiging resulta ‘non at mas lalo ko lang sasaktan ang sarili ko saka hindi naman ako pwedeng magmahal dahil puro kamalasan lang ang mangyayari sa buhay ko at pati na rin sa buhay ng taong mamahalin ko, ayokong pati s’ya ay mahirapan dahil sa akin.
Napabuntong-hininga na lang ako at itinigil ko na ang kung ano pang tumatakbo sa isip ko na imposible naman mangyari dahil hindi naman pag ibig ang priority ko at hindi naman ‘yon ang ipinunta ko dito sa totoo lang. Nag iwas ako ng tingin kay Alton at muli kong tiningnan ang karagatan kung saan unti-unti ng nawawala ang araw at ang ganda ng repleksyon nito sa dagat kaya mas lalo akong nahulog sa ganda nito na parang ayoko ng umalis dito. Alam kong imposible
