Nakatingin lang ako kay Olivia habang tumatakbo s’yang umalis sa lugar na ‘to. Wala naman talaga akong balak bumalik ng Pilipinas kung hindi lang ako kinausap ni mommy at sinabi sa akin ng nangyari. Ayoko man na gawin ‘to sa kapatid ko pero kailangan n’yang bumalik sa pamilya namin dahil kailangan n’yang gawin ang mga dapat n’yang gawin.
"Sorry Olivia but you need to get lost," sabi ko sa kanya habang paalis s'ya.
Hindi s’ya nababagay sa lugar na ‘to dahil isa s’yang Montenegro at bilang parte ng pamilyang ‘to dapat alam n’ya ang mga obligasyon n’ya. Hindi n’ya dapat tinatalikuran ang kung anong meron s’ya dahil lang sa hindi n’ya makuha ang gusto n’ya.
Alam kong tinalikuran ko rin sila pero hindi naman kasi ako katulad ni Olivia dahil wala naman akong interest na magpakahirap sa komp
