Enthralled By His Beauty

CHAPTER ONE

"WHERE have you been, Sanya?" salubong sa kanya ng mommy niya pagkarating niya sa bahay.

Walang pakialam na nilagpasan niya lang ito.

"Kinakausap kita kaya sagutin mo ako!"

Inis na huminto siya at nilingon ito. "Wala kang pakialam kung saan man ako nanggaling,"

"Sanya, hindi ako nakatulog sa pag-aalala ko sa'yo tapos sasabihin mo lang sa'kin na wala akong pakialam kung saang lupalok ka nagpunta?!"

She smile disrespectfully. "May I reminded you Sarah, since you left us to go with your man I have deprived you of the right to interfere with my life,"

Nakita ni Sanya sa mukha ng kanyang ina na nasaktan ito sa sinabi niya at ikinasiya niya 'yun.

"Anak—"

"Para sa'kin wala na akong ina."

"Sanya—"

"No. Since you chose your other man, I have considered that you're dead too!" mariin niyang sabi.

"I know," Her mom cried. "I made a mistake so I apologize for what I did to you and to your father. So, please don't do this,"

She snorted. "Your apology is too late and your f*cking apology can't bring back dad's life. So, don't act as if you're still care for me,"

Matalim niya itong tiningnan. "If you're really worried about me you didn't cheat on dad, you didn't leave us. Kung hindi mo ginawa ang mga bagay na 'yan sana hindi namatay si Daddy!" Dinuro niya ito. "You ruined our family, you ruined everything. God knows how much I hated you!" Puno ng galit na sigaw niya at tumakbo paakyat sa kanyang kwarto.

Malakas niyang sinarado ang pinto at padapang ibinagsak ang katawan sa ibabaw ng kama. Doon niya hinayaang kumawala ang mga luha niya.

Sa tuwing nakikita niya ang ina wala siyang ibang nararamdaman kundi galit. Kahit anong gawin niya hindi niya matanggap ang paghingi nito ng tawad. Sana nga hindi na ito nagbalik pa.

SINASABAYAN ni Sanya ng pag-indak ng katawan ang malakas na tugtugin. Tinaas niya ang mga kamay at sinabayan niya nang paggiling ng katawan.

Kasalukuyan silang nasa yate ni Libriana kung saan dinaraos ang kaarawan nito. The yacht will sail around the entire ocean of batangas all night.

Malakas siyang sumigaw nang matapos ang nakakaindak na tugtugin. Kumuha siya ng baso na may lamang alak sa lamesa kuway nagtungo sa railing at tinanaw ang madilim na paligid ng karagatan.

"Are you bored because there's no men here?" natatawang tumabi sa kanya si Libriana.

"Cheers!" Pinagdikit nito ang mga baso nila.

"I can't invite men, that's the first condition of Dad to allow me to held a birthday party in yatch," anito.

"Nah! It's okay with me." Sagot niya na sumimsim ng alak.

Hindi makapaniwalang tiningnan siya nito. "Really?" Tumawa ito ng pagak. "Or katatapos mo lang with Francis?"

"Yeah," pag-amin naman niya. "and I ended up with everything what we have,"

"Really? Francis can give the world what you have wanted,"

Yes, Francis can give that to her, pero hindi siya masaya at hindi siya magiging masaya.

Tiningnan niya ang kaibigan. "Can s*x make you happy even without love, Lib?"

"Now you are looking for love?" natawa ito. "What do you really want, Sanya? Ano ba talaga ang magpapasaya sa'yo?"

Inalis niya ang tingin dito. Humugot ng hangin at tumingala sa kalangitan.

"I don't know the answer," at wala sa oras na natawa. Hindi niya alam kung para saan ang tawa na iyon. Siguro natatawa siya sa mga pinaggagawa niya sa buhay.

"You're crazy Sanya!"

"I know, cheers to that!" Aniya na nilagok ang huling laman ng baso niya.

"Hey guys, let's play dare game!" sigaw ni Danica na pumagitna sa lahat. Sampu silang lahat na sakay ng yate.

"What kind of dare?" si Libriana.

"Madali lang naman, magbibigay lang kayo sa'kin ng pera, hindi bababa ng ten thousand pesos,"

"And what will you do in that money?" tanong ni Fina.

"Idodonate ko 'yun sa charity na binuo ng mom ko, kung sino ang hindi magbigay siya ang may punishment," sagot ni Danica.

"Magbibigay ako," sagot ng iba.

"Me too," si Fina.

"Me three," si Libriana.

"Sanya?" si Danica. Lahat ay nagtinginan sa kanya.

"You know how much I hate donating to charities," aniya.

"So, dapat mong gawin ang dare ko sa'yo," ngiting sabi nito.

"Bring it on b***h!" buong tapang niyang sagot.

"Okay. I dare you..." tumingin ito sa paligid na tila may hinahanap.

"I dare you to enter that house," turo nito.

Sinundan niya ang daliri nito kung saan ito nakaturo. Isa iyong glass house na nasa isang private island at napapaligiran ito ng matataas na puno. Madilim ang bahay na tila walang nakatira doon.

"Ang creepy ng bahay!" natatakot na sabi ni Fina.

Kung ang iba ay natatakot sa bahay na iyon, pero siya hindi niya alam kung bakit hindi siya nakakaramdam ng takot.

"What now b***h?" naghahamong tanong ni Danica.

"I'll do it!"

Inihinto ang yate sa dock. Halatang pinasadya 'yun para sa ganitong bagay.

"Papasukin ko lang ang bahay na 'yan, diba?" paninigurado niya kay Danica.

"Yes,"

"But how? Sigurado akong naka lock ang lahat ng pinto dyan,"

Pinag-ekis nito ang mga braso sa tapat ng dibdib nito. "Then do everything you can to get inside,"

"Hindi ba trespassing na iyang gagawin niya? What if may tao pala dyan, mahuli siya tapos madamay pa tayo?" nag-aalalang tanong ni Fina.

"So, she should not get caught," sagot ni Danica.

Kunot ang noong muli niyang tiningnan ang glass house at kibit ang balikat na bumaba sa yate. Pinabalik-balik niya ang tingin sa yate habang naglalakad siya palapit sa bahay.

Nang makalapit ay nilibot niya ng tingin ang buong paligid. Tiningnan niya kung naka lock ang pinto at tulad ng inaasahan niya naka lock nga iyon. Naglakad siya papunta sa sa kaliwang bahagi ng bahay, pero naka sara ang bintana. Naglakad naman siya paikot hanggang sa marating niya ang kanang bahagi ng bahay at doon niya nakitang bahagyang nakabukas ang sliding door dahil isinasayaw ng hangin ang puting kurtina na nasa loob.

Kagat ang ibabang labi na marahan niyang binuksan ang sliding door. Pigil ang hininga at walang ingay na hinakbang niya ang mga paa papasok sa bahay.

Tahimik at madilim sa loob na tanging liwanag lang ng buwan ang nagbibigay liwanag sa loob ng bahay. Ang mga kagamitan ay nakabalot sa puting tela tanda na walang nakatira sa bahay na ito. Pero bakit iniwang bukas ang sliding door?

Hindi na dapat pa siya magtagal dito. Kukuha lang siya ng kahit anong bagay at lalabas na siya rito. Kinuha niya ang maliit na pigura na nakapatong sa corner table.

"Are you a thief?" came the deep and masculine voice from behind Sanya.

Napapiksi siya kasabay nang paglaki ng kanyang mga mata nang may boses ng lalaki ang nagsalita kung saan.

Shit!

"Magnanakaw ka na lang din, bakit 'yan lang?" tanong nito.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata. Marami na siyang nagawang kalokohan, pero ito ang unang beses na nag trespassing siya sa isang bahay.

Marahan siyang pumihit paharap dito. Ang lalaki ay prenteng nakaupo sa sulok, sa tabi ng lampshade at may hawak itong libro.

Nakulong ang pagsinghap sa lalamunan niya nang makita ang lalaki. Kahit katiting lang ang liwanag na nanggagaling sa lampshade ay hindi mapigilan ni Sanya na pag-aralan ang mukha ng lalaki.

Even when he was sitting, his stature was still obvious. Goodness, even it's dark he could see that man was delicious.

Delicious? Hindi ito ang oras para mag-isip ng kung ano!

Even though he didn't speak, Sanya saw that there was a threat in his eyes. Pero kahit na ganun ay hindi niya alam kung bakit hindi niya magawang maialis ang tingin sa lalaki, as if she was mesmerized by his beauty.

Sa isang sandali ay tila may kakaibang damdaming namayani sa dibdib niya na hindi niya maintindihan.

It was indescribable.

Sanya blinked her eyes when the man cleared his throat. And she realize her heart was racing wildly. She opened her mouth to say something pero walang salita ang lumabas mula roon.

"Are you going to speak or instead do you want the police talk to you?" He asked in a irritated voice.

"P-please no. I'm not a thief—" she stammered.

"Then what are you?"

"I'm not a thief and I'm not what you think... we're having a birthday party with my friends in the yatch and then my friend dare me to enter this house—"

"At ginawa mo naman? Hindi mo ba alam na pwede kitang kasuhan ng trespassing dahil sa ginawa mong pagpasok dito sa bahay ko?"

"I-I know,"

"Bakit ginawa mo pa rin?"

She closed her eyes and then brushed her hair using her fingers. She hates explaining, pero alam niyang kailangan niya itong gawin para hindi sa kulungan ang bagsak niya.

"I'm sorry!" Itinaas niya ang hawak na pigura. "Wala talaga akong balak na magnakaw, I just need to do this. Promise, ibabalik ko rin ito." aniya at walang paalam na mabilis tumakbo palabas ng bahay.

"I did it!" sigaw niya habang tumatakbo siya sa dock pabalik sa yate.

Nang makasakay. Binigyan niya ng hiling sulyap ang glass house habang pumapalayo ang yate sa lugar na iyon.

MARAHAS na nagpakawala ng buntong-hininga si Ethan nang basta nalang umalis ang babae at wala rin naman siyang balak habulin ito.

Sa tingin niya nasa twenty mahihit na ito at kahit na madilim nakita niya na hindi biro ang ganda nito.

Muli siyang nag-buntonghininga nang mag ring ang telepono. Tumayo siya para sagutin 'yun.

"Hello?"

"It's me. How are you?" It's Dillon, his cousin.

"I just woke up, I'm fine,"

"Kumain ka na?" tanong ulit nito.

"Hindi pa,"

"Good! Papunta ako dyan ngayon at may dala akong pagkain. I'll be there in fifteen minutes," anito na agad pinutol ang linya. Naiiling na ibinalik niya ang telepono sa cradle.

Binuksan niya ang sliding door at nakayapak na humakbang siya palabas. Mula sa kinatatayuan niya tanaw pa niya ang papalayong yate.

So, the woman isn't lying. Totoo ang sinabi nito na hindi ito magnanakaw, pero nag trespassing pa rin siya.

Isinuksok niya ang mga kamay sa magkabilang bulsa ng jagger niya habang tinatanaw pa rin ang papalayong yate.

Bumalik na siya sa loob at nagdesisyon na doon na lamang sa loob hintayin ang pagdating ni Dillon.

"PINASOK ka ng magnanakaw?" hindi makapaniwalang tanong ni Dillon at kasalukuyan na silang kumakain.

Ikinuwento niya kasi rito ang nangyari kanina.

"Natandaan mo ba kung ano ang itsura niya? Teka itatawag ko ito sa pulis." Anito na kinuha ang cellphone, pero mabilis niyang inagaw ang cellphone nito.

"No need, hindi naman talaga siya magnanakaw. 'Yung binigay mo lang na figurine ang kinuha niya."

"What?!" Nanlaki ang amg mata nito. "Nilalang mo lang 'yun? Isa iyong antique Ethan, at galing pa sa Europe ang figurine na 'yun at nagkakahalaga 'yun ng kumulang fifty thousand pesos!"

"I know,"

"Alam mo pero ayaw mong tumawag ako ng pulis? What if bumalik ulit siya? Baka hindi lang pagnanakaw 'yung sunod na gawin niya sa'yo!"

Hininto niya ang pagsubo ng pagkain. "Relax, he's not a he, Babae siya and I know she's harmless,"

Nangunot noo nito. "Harmless you say? Pinasok na lahat-lahat ang bahay mo at ninakawan ka na ng gamit nasasabi mo pang harmless siya?"

Binitawan nito ang mga kubyertos. "I don't care even she's is a woman, Ethan, she's still a thief at hindi porket babae 'yan hindi ka magagawang saktan ni'yan!"

Ethan stopped for a moment and gave him a smile. "Don't worry I can handle her, para saan pa't nag-aral ako ng martial arts kung hindi ko gagamitin?"

Dillon rolled his eyes. "Okay, pinagyabang na niya 'yung pagiging black belter niya kaya wala na akong masabi pa,"

Natatawang ibinato niya rito ang table napkin. "Siraulo!"

"Maganda siguro 'yung babae ano kaya naghihinayang kang ipakulong?" maya'y tanong nito.

Nilunok niya muna ang ininom niyang wine. "She's like an angel."

Dillon snorted. "I don't trust your judgement, Ethan it comes to woman. Kahit anong sabihin mo magnanakaw pa rin siya,"

Natawa siya. "Sinabi niya na ibabalik niya 'yung figurine,"

"And you believe her?"

"I don't know." Kibit-balikat niyang sagot.

He tsked. "Huwag ka nang umasa,"

"Hindi na ako makikipagtalo pa." Umiling siya. "Finish your food and leave,"

"Tingnan mo 'to. Ikaw na nga itong pinagdalhan ng pagkain ikaw pa ganyan," nagtatampo nitong sabi. Tawa lang ang binigay niyang sagot dito.