REAGAN
NAGISING ako sa isang puting lugar na wala akong ibang nakikita kung hindi puting usok. Hindi ko maiwasang mangunot ang noo dahil wala akong nakikitang ibang tao. Nasaan ako? Nasaan si Luna?
Dahan-dahan akong naglakad sa tila unan sa lambot na sahig. Hanggang sa nakakita ako ng mahabang hagdanan na tagus-tagusan sa mga ulap. Naglakad ako papunta roon at napakurap ako dahil unti-unti ay may namumuong imahe sa puno ng hagdanan.
"Ma? Pa?" Hindi ko napigilang mangilid ang luha pagkakita ko sa mga magulang kong nakatayo roon. Pero bakit ako nandito? Patay na ba ako? No!
"Son..." magkapanabay nilang sabi sabay lahad ng mga braso sa akin. Hindi ko na napigil ang sarili. Sinugod ko sila ng yakap dahil bilang nag-iisa nilang anak ay miss na miss ko naman talaga sila. Umiyak ako sa dib
