Hurt
"I really miss you!" Catalena exclaimed on the other line. Ngumisi ako at inipit ang cellphone sa aking tenga at balikat. Hope is sleeping peacefully on my bed.
Pumipili ako ng damit na susuotin para mamaya.
"I miss you too." tipid kong sagot. I could almost imagine Catalena with her soft eyes.
"Sana makita ko si Hope soon. I understand if hindi mo pa siya ilalabas ngayon. Goodness, I even make this a secret to my brother."
Alam ko na mahirap rin ito kay Catalena. Naiipit siya sa gitna. Bilang isang totoong kaibigan at kapatid ni William.
"But I'm telling you Darl..he's been quiet and serious all the damn time. Hindi ko alam ang mga nalalaman niya."
Natigilan ako. Alas kwatro na nang hapon. Kanina naman ay nakatulog kami ni Hope at nauna lang akong magising. Medyo nagcacat
