KABANATA 43:
IT was a normal day for me. Tanghali na ko nagising dahil late naman na ko natutulog. Nakasanayan ko na kaya hirap na din akong makatulog ng maaga. Isang buwan ko na kasi itong ginagawa. Since it’s lunch time. Natural lang na gutom na ko. Huling kain ko ay kagabi pa. Bandang alas-siete ng gabi.
I wonder why the maid hasn’t sent my food. Hindi niya ba nakikita na alas-dose na?
I tried to call them on the phone, but no one answered. Nagda-dalawang-isip akong lumabas. I am afraid I might see Elijah in our sala. But god! I’m famished. I bit my lower lip.
Hindi ko na kayang mag-antay pa dito ng ilang minuto kundi sasakit na ang aking tiyan dahil nalipasan na ng gutom. Iritado akong lumabas ng kwarto. Pagtapak ko sa hagdan ay tanaw ang tahimik at walang taong sala. Nakaka-
