PARANG mapupunit ang mga labi ko habang pinagmamasdan ang aking mag-aama. It tickles my heart while looking at them. Umiiyak pa rin ang kambal pero hindi ganoon kalakas. Kruger tried to soothe the twins. Ang ganda nila sa mata pag-masdan.
They are covered with light that gives warm energy to get out of the darkness swarming inside this room. Sa loob ng apat na buwan, ngayon lang ako nakaramdam ng kapayapaan kahit hindi pa kami nagtatagumpay sa aming misyon.
“They stop crying…” Parang batang natuwa si Kruger dahil nahinto na nga ang pag-iyak ng aming kambal. Hinele-hele n’ya kasi habang nag-h-hum ng kanta. Mas nakakatunaw ng puso pagmasdan silang tatlo
“My precious babies knew that the man was holding them is their father...” The words are bouncing as he talks. A dignified man like him
