Simula
982 Words
Ang bigat na sumampa sa kanyang tyan ang pumukaw sa mahimbing na pagtulog ni Caelian. Kahit na hindi pa minumulat ang mga mata, alam niyang maliwanag na, dama niya na rin ang init na tumatama sa kanyang balat na siguradong nagmumula sa araw. But the extreme dizziness and pain he felt in his head stopped him from getting up.
Ang pagpalitan nila ng kanyang kaibigan ng babae ang huling natatandaan niyang nangyari kagabi. They were out on the road last night, drinking, smoking and having s*x in his car. They had a blast, it was the perfect night for him! Subalit ang buong gabing pagtamasa niya sa mga halik, pagmasahe ng mga s**o at pag-uga ng p*********i ay tila hindi pa rin sapat. Ang bigat na gumagalaw sa kanyang tyan ay mas lalo lamang dumadagdag sa kanyang pagkalibog.
“Bakit ka dito natutulog?” A child-like voice woke him up from his growing s****l urge.
Ang kaninang init sa katawan ay tila biglang nagyelo. Iyon ang naging hudyat sa kanya para buksan ang mga mata. At sa halip na ang mga babaeng nagpaligaya sa kanya kagabi ang makita, isang batang babae ang bumungad sa kanya. Malapit. Napakalapit. Nakaupo sa kanyang tyan. Mainit.
“Wala ka bang bahay?” Dagdag ng bata.
Caelian still shocked, was unable to respond. Kung hindi lamang boses bata ang babae ay kanina niya pa ito pinako sa kanyang hinihigaan at inatake ng halik. Subalit ang maliit na mukha ng bata, ang inosente ngunit tila kumikislap nitong mga mata, ang maliit na ilong at manipis nitong labi na tila kailanman hindi pa nakakatikim ng paghalik, ay nagsasabi sa kanyang hindi niya maaaring gawin ang binabalak.
Tumingin ito sa magkabilang gilid at doon lamang napansing sa damuhan ito nakahiga. Daglian itong bumangon dahilan upang dumausdos ang pagkakaupo ng bata mula sa kanyang tyan papunta sa kanyang p*********i.
Inagaw na naman niyon ang kanyang atensyon. Kung hindi lamang maliit ang batang ito ay siguradong kanina niya pa pinunit ang suot nitong bestida. Gazing at the body of the girl, he realized how she is not supposed to be sitting on that spot, how he is not supposed to be thinking of these lewd things, how they are supposed to be apart and not touching. Subalit hindi niya magawang maitulak palayo ang bata. He liked her warmth.
At pawang kapareho lang din ang bata. Walang planong lumayo sa kanya o marahil hindi lang alam na mali itong posisyon nila.
“Doon ang bahay ko. Hindi ka pwedeng tumira roon dahil magagalit sina nanay at tatay pero pwede kang matulog sa labas non.”
Napatingin muna ito sa bahay na tinuro ng bata bago siya humalakhak sa kanyang sinabi.
“May bahay din ako, malayo nga lang dito.”
“Kung ganoon, bakit ka rito natutulog?”
Siya ma’y hindi rin alam ang sagot. Muli niyang nilibot ang tingin. Kapatagan. Damuhan. Malalayo ang agwat ng mga bahay. Medyo malayo ang kalsada. Hindi niya makita ang sasakyan o ang mga taong kasama niya kagabi.
Kinuha niya ang cellphone sa bulsa at nakitang bumabaha ito ng tawag at mga mensahe mula sa kaibigan. Hinahanap siya. Hindi niya maalala ang nangyari kaya wala ito ni katiting na ideya kung paano siya nakarating dito.
“Ano ‘yan?” Muli itong napabaling sa kuryosong mukha ng bata habang dumudungaw sa kanyang cellphone.
“Cellphone. Ngayon ka lang ba nakakita nito?” Tumango ang bata.
“Wala bang ganito ang nanay at tatay mo?”
“Minsan nakikita ko silang nakikipag-usap sa maliit na remote. Pero ibang klaseng remote ‘yon, may lumalabas na mga letra tsaka nakakapagsalita. Pero hindi nila ako pinapayagang gamitin ‘yon.” Muling napahalakhak si Caelian.
“Cellphone din iyon, ibang klase nga lang.”
Namamanghang tumango ang bata. Tila tuwang-tuwa sa bagong nalaman, tuwang-tuwa sa nakikitang bago sa paningin niya, tuwang-tuwa sa tila ginuguhit niya sa sariling imahinasyon. Her giggles, her thin arms and chubby thighs, her small features, her flimsy and delicate skin, although they all belong to a very young girl, Caelian still couldn’t shrug his desires off. He still wants to touch her, kiss her and beyond.
“Pwede mong hiramin.” Her eyes widened in delight.
Pinindot ni Caelian ang isang laro sa kanyang cellphone bago ibigay sa bata. The girl, although doesn’t know how to play it, was engulfed in so much joy.
Sa lahat ng makurbang katawang nayakap niya, sa lahat ng malulusog na mga susong nasakop ng kanyang mga palad, sa lahat ng mga makikinis na mga hitang nahimas, sa lahat ng mga labing nahadkan, wala sa kanila ang nagsindi ng ganitong kalaking pagnanasa sa kanya.
Nalaglag ang maluwag na manggas ng bata sa kanan. Wala itong pakialam doon subalit si Caelian ay nasa sukdulan na ng pagpipigil. Mumunting butil na ng pawis ang namumuo sa kanyang sentido, naghihimutok na sa galit ang kanyang alaga at ramdam niyang pati ito ay gusto nang kumawala.
Subalit hindi tama. Mali.
Iniwas niya na lamang ang tingin. Binaling sa malayo. Dahil si Caelian, bagaman walang ideya kung sino ang batang ito, ay nahulog pa rin sa paghanga. Ang paghangang alam niyang mali. Ang paghangang alam niyang hindi dapat. Hindi sa bata. Hindi sa batang ito.
“Thana! Thana!” Napapitlag ang bata sa kanyang kandungan at dali-daling binalik sa kanya ang cellphone. Wala nang ibang sinabi ang bata, hindi niya na rin nagawang makapagtanong. Nahagip niya lamang ang takot at pagkabalisa sa galaw at mukha ng batang babae habang tumatayo, lumalayo. At habang pinapanood itong tumakbo palayo sa kanya, walang ibang ninais ang kanyang mga paa kundi ang sundan ito.
Sa susunod, mahahabol din kita. Sa susunod, mahahawakan din kita. Sa susunod, magiging akin ka rin. Sa susunod, sa akin ka na uuwi at hindi sa kanila. Iyon lamang ang tinatak ni Caelian sa isipan bago nagising sa kanyang mahabang panaginip.
- Writer
