MORDECAI: The Wicked Game

Chapter 1

When Marzena woke up, the other side of her bed was cold. She stretched her arms and fingers, hinahanap ang katabi, pero ang magaspang na kumot lang ang nahawakan niya. Wala na sa tabi niya ang nakababata niyang kapatid na si Cora.

Anim na taong gulang na si Cora, ang bunso sa kanilang tatlong magkakapatid. Siya ang panganay, at ang pangalawa naman ay ang kapatid niyang lalaki na si Nova. Napasarap nang husto ang tulog niya, kaya’t ni hindi niya naramdaman na wala na pala ang katabi niya.

Bumangon si Marzena mula sa higaan at naupo. Isinuot niya ang kanyang hunting shoes na nakalagay sa ilalim ng papag na kanilang tinutulugan, saka lumabas ng kanilang maliit na bahay. Ang bahay nila ay gawa sa pinagtagpi-tagping tela, sirang yero, at mga kahoy.

Sa ward nila, ganoon halos ang hitsura ng lahat ng bahay. Walang ibang magandang bahay na gawa sa semento. Kung mayroon man, iyon ay walang iba kundi ang tinutuluyan ni Mazu sa Ellesmere.

Nang makalabas si Marzena ay nakita niya si Cora na naglalaro sa labas nang bahay nila. There's a big smile on her little sister's face. Cora's face is fresh as a flower, and she is lovely as a rose. Bata pa lang ito ay makikita na sa mukha nito ang ganda na tinataglay nito.

Tahimik na naupo siya sa pahaba na silya sa labas ng bahay nila. She silently watched her sister play with the other children in their area. Lumukob ang takot sa sistema ni Marzena ng makitang hindi magkamayaw ang mga tao. Ilang segundo pa ang lumipas ay nakarinig siya ng tunog ng mga sasakyan.

"Cora! Cora! Halika rito!" she screamed when the Dark Guards passed through their house. Sinalubong niya ang kapatid at agad itong binuhat saka sila nagtago sa likod ng may kalakihan na puno. She is on guard on what might happen anytime.

Hindi niya alam kung bakit nasa Ellesmere ang mga Dark Guards ng Councils. Ang Council ang namumuno sa buong nasasakupan ng Mordecai. Labimpitong lugar o purok ang mayroon sa Mordecai, at bawat purok ay may kumakatawan na miyembro ng Council. Ang Council na kumakatawan sa Ellesmere ang Ward nila ay si Mazu. Mazu is a woman- a kind, helpful, affable, polite, skillful- in short Mazu had a good trait as a leader in their Ward. Handa itong tumulong sa lahat, gayon pa man ay alam namin na hirap na hirap ito sa Mordecai.

"Ate Marzena.." Cora whispered, nervously. Bakas mula sa boses ng kapatid niya ang takot mula sa mga lalaking may kakaibang kasuotan. Hindi lang ang kapatid niya o siya mismo ang takot sa mga ito kung hindi lahat ng tao sa Mordecai. Takot ang mga tao sa Dark Guards, dahil ang mga ito ay hindi marunong maawa katulad ng mga amo nito. Those guards are evil.

Pinalipas muna ni Marzena ang ilang minuto bago niya napagpasyahan na sumilip. Nawala ang kabang nararamdaman niya nang makitang umalis na ang mga Dark Guards kaya naman lumabas na sila sa pinagtataguan nilang magkapatid. Kahit ang ibang taga-Ellesmere ay unti-unti na rin nagsilabasan sa pinagtataguan ng mga ito. Halata sa mukha ng mga ito ang takot at kaba na nararamdaman ng mga nito.

Sino ang hindi matatakot sa mga Dark Guards. They can kill anyone anytime, anywhere they want. They can do that without Councils consent, especially the Higher Rank Dark Guards. Tsk! She's praying that those Council will rot in hell with their guards.

Hinarap ni Marzena ang kapatid. "Nasaan ang Nanay at Tatay?" tanong niya sa batang kapatid.

Nagtaas ito ng tingin sa kanya. "Nasa bayan si Nanay at Tatay, binenta ang mga tanso na nakuha nila malapit doon sa may harang kasama ang ilang kaibigan nila. Si Nova naman ay nandoon sa may tindahan para magbantay sandali habang wala pa sina Nanay at Tatay," anito pagkatapos ay saka bumalik ito sa paglalaro na para bang walang nangyari.

Pangunguha ng mga tanso, lata at kung ano-ano pa ang ikinabubuhay ng mga taga-Ellesmere. Pang labinlima ang purok ng Ellesmere sa Mordecai. Kasali sila sa pinakamahirap na purok. At kada taon ay may labanan na nagaganap, ngayong taon ay hindi pa inanunsyo ng Council ang paligsahan na gaganapin.

Men and women with their sacks full of metals, copper, and brass- were on their way to the town to sell those pieces they'd collected.

Their house is almost near the woods of Ellesmere called Mazuin. Ipinangalan iyon kay Mazu dahil ito ang hinahangaan ng lahat pagdating sa pangangaso na kahit siya ay idolo ito at hindi niya iyon itatanggi hanggang sa mamatay siya. Mazu is one of the people she looks up to.

May bawat harang na nakapagitan sa Ellesmere at sa Palasyo ng Mordecai. Nagtataasang pader at punong puno iyon ng mga electric wire loops na kahit na sino ay hindi tatangkain na tumawid. Hell! They would die in electrocution if they do that craziness. Only crazy who have the guts to do that.

At least they were lucky and thankful to get at least two to five hours of electricity in the morning and evening. She's happy to say it was safe to touch when they were in their houses.

"Cora dito ka lang sa bahay, may pupuntahan lang ako," paalam niya sa kapatid. Tumango lamang ito sa kaniya at hindi na siya muling pinansin pa.

Kinuha ni Marzena ang malaking bag na naglalaman ng pana at palaso niya, may kalumaan na iyon at may sira na ngunit hindi iyon naging hadlang sa kaniya para manghuli ng hayop. Papunta siya ngayon sa Mazuin, para mangaso at humanap ng ilang prutas na maaari niyang ibenta sa bayan at black market.

Madalang ang pumupunta sa Mazuin, takot dahil maraming mababangis na hayop ang naroroon at pinagbabawal na rin ng Council's. But there's also a portion of food if you know how to find it. Marzena's father knew where most of the foods were located, since her father is also good at hunting and searching food. Her father taught her and Aurella, her best friend, where they could get kaya doon sila kumukuha minsan ng makakain nila ng pamilya niya.

Kahit na illegal na ngayon ang pagpunta doon at maaaring pagmultahin ang kung sino man ang mahuhuli ay hindi pa rin tumitigil si Marzena at ang kaibigan niyang si Aurella sa pagpunta doon. Maingat naman siya kaya tiyak na walang makakahuli sa kanya.

Inayos ni Marzena ang pagkakasukbit ng bag sa balikat niya na naglalaman ng pana at palaso niya. Her handmade bow was crafted by her father along with the few that she keeps well hidden in the woods for emergencies. Maaaring pagkakitaan ng kanyang Tatay ang paggawa ng iba't-ibang klase ng pana pero kapag ito ay nahuli ng mga Dark Guards ay malaking parusa ang maaring ipataw sa Ama niya at masama nito ay kamatayan ang ipataw dito na lubos nilang iniiwasan na mangyari. Kaya naman hindi na din nito binabalak na gawin pa iyon. Marami pa silang maaaring pagkuhanan ng pilak at pagkain na hindi inilalagay sa panganib ang kanyang ama. Pero kaya ni Marzena ilagay sa panganib ang sariling buhay niya para sa pamilya niya.

Napakahalaga ng pamilya para kay Marzena. Dahil para sa kaniya ay hindi matutumbasan ng kahit na anong bagay ang isang pamilya. Ang pagmamahal ng mga ito sa kanya, ang mga pangaral, saya na nararamdaman niya. Other people might leave her but her family will always stay.

Marzena scanned the place and took a deep breath after. "Ellesmere. Kailan ba tayo sasagana? Puro na lamang ba paghihirap ang aming mararanasan." Marzena muttered to herself.

Then she glanced quickly over her shoulder. Someone might hear her, even she is in front of Mazuin. Nang masigurado niyang walang nakarinig sa kaniya ay dahan-dahan siyang pumasok sa loob ng Mazuin, nag-iingat na walang makahuli sa kanya.

At her young age, Marzena knew how to trade in the black market, where Marzena made most of her money. Alam ng mga magulang niya ang ginagawa niya, hindi man sang-ayon ang mga ito ay wala magawa ang mga ito dahil kung hindi niya iyon gagawin ay mamatay ang mga kapatid niya sa gutom. Isa din iyon sa ayaw niyang mangyari sa mga kapatid niya- ang maranasan ang mamatay sa gutom.

Marzena always avoids tricky topics- in school, public market, even at their own house. Ayaw niya kasi na malaman iyong ng mga kapatid niya ang ginagawa niya. Natatakot siya na pag narinig nila iyon ay maaari nila iyon ulitin o sabihin sa ibang tao at kapag nangyari ang bagay na iyon ay saan na lang sila pupulutin sa pagkakataon na iyon.

In Mazuin, the person with whom Marzena can be herself. Marzena can feel the muscle in her face, stretching when she climbs the tree in the middle of nowhere. She never smiled at anyone even to her family except in Mazuin. Marzena distances herself from other people, sometimes even from her family. Just sometimes not all the time.

"Hey, Marzena! My bestfriend!" Aurella greeted her. Aurella is a gay in Mazuin, pero kapag nakalabas na ito ng gubat ay balik na ito sa pagiging Nuallan- na isang makisig na lalaki.

Aurella is her bestfriend. He's also from their ward. Naging kaibigan niya ito ng minsan na magkita sila pareho dito sa gitna ng Mazuin. Hindi nito pinapakita sa lahat ang pagiging gay nito dahil mahigpit ang Council sa sampung pinakamababang antas sa Mordecai. Pero maaari na ibunyag na isa ka sa l***q kung ikaw ay nasa pitong mataas na antas ng buong lugar ng Mordecai gaya ng Ravaryn, Kestramore, Tethoris, Nithilor, Aerowyn, Zariya at Vinland. Sa pagkakaalam niya ay mayroong l***q sa mga lugar na nabanggit niya at malaya ng mga ito na naipapahayag ang mga gusto nila hindi gaya nilang limitado at may pag-iingat ang bawat galaw. Nakakalungkot lang dahil ang kagaya nilang nasa mahirap na antas ay walang karapatan na ipahayag ang sarili niya.

They wanted to use their voices but they were afraid of what might happen to them if they do that.

"Look!" Aurella held up grapes, Marzena took them with her hands and she hailed the fragrance of the fresh fruit that made her mouth water. Grapes like this are for a grand occasion only- like Christmas and New Year. But when you just know where it is in Mazuin you can find one like now.

"Hmm... pagong pitas. Tiyak na malasa ito," aniya. Siguro ay may nadaanan itong puno ng ubas kaya ito nakapitas o hindi kaya ay binulungan na naman ito ng Ama niya kung saan ang may mga prutas na maaari nitong kuhanan.

"Gusto mo ba?" Alok nito sa kanya. Binigyan siya nito ng isang tangkay na agad naman niyang tinanggap.

Naupo sila sa isang malaking sanga at doon kinain ang dala nitong ubas. Inilagay niya sa bulsa ng suot niyang jacket ang ibang ubas, balak ni Marzena na iuwi iyon kina Cora at Nova. Paborito kasi ng mga ito ang ubas kaya natitiyak niya na matutuwa ang dalawa sa pasalubong niya.

"Nabalitaan mo ba na pinapatawag ni Mazu ang lahat ng taga-Ellesmere sa Square."

She shook her head. "Wala pa akong nabalitaan. Bakit pinapatawag ni Mazu ang lahat?" takang tanong niya.

Tumigil ito sa pagkain at saka hinarap siya. "Ang sabi ng mga tao sa bayan ay may importante na ibabalita ngayon tungkol sa mga paligsahan na laging nagaganap taon-taon sa Mordecai."

Marzena watched as Aurella ate his grapes. Btw Aurella- she always treats him like what he wants when they were always here in the Mazuin. She could be her brother/sister. Aurella had wavy black hair and olive skin, they even had the same greyish eyes. But they're not blood-related. Most of the families here in Ellesmere resemble this way.

But some people in Ellesmere have light-colored hair and dark skin, they are always out of place. They always get criticism in other higher wards because of that. That is the reason why Marzena hates the other wards and people who are higher than them, is it because they are different? f**k them! f**k their mindset!

Beauty has no skin tone!

We are all worthy of equality and fairness! She wanted to shout that to their faces. Maybe she'll do that when she has the chance to face those people.

Marzena's family ancestors were part of small merchants who serve officials, peacekeepers, other customers, and the Council's. They ran a small shop in Ellesmere, a medicine shop. Since almost no one can afford doctors and healers. Her parents became one. Ito ang mga takbuhan ng mga may sakit sa wards nila na walang kakayahan na kumuha ng mga healers o doktor na nagmumula sa matataas na wards.

Nagkakilala ang parents niya dahil doon. Her parent's love story started from that. Dahil nga marunong mangaso sa Mazuin ang ama niya ay minsan ay nangunguha din ito ng mga halamang gamot na maaaring makatulong sa Ina niya at ibinebenta naman iyon sa tindahan.

From this place, they are invisible but they have a clear view of the valley- summer life, trees, roots to dig, fish iridescent in the sunlight.

The day is glorious- a blue sky and a soft breeze. The weather is great. Great to hunt. So perfect. Mukhang nakikisama sa kanila ang panahon.

Everything would be perfect, kung pantay lang ang pagtingin o pagtrato ng ibang Councils sa lahat ng nasasakupan ng Mordecai. And today, like what Aurella said, they need to go to the Square, the center of Ellesmere waiting for Mazu to announce what she needs to announce.

"What should we do?" Aullera asked quietly.

"What?" Marzena asked her too.

"Anong gagawin natin kung ang paligsahan nga ang ibabalita ni Mazu mamaya?" hindi mapakali na tanong nito ulit sa kanya.

Marzena doesn't know what should she respond to Aurella. Dahil kahit siya ay hindi alam ang gagawin kung iyon ang ang balak nitong aanunsyo mamaya.

"Maybe we should go. Leave Ellesmere. You and I, with your siblings- live in the woods. We could do it. We should give it a try," walang pagdadalawang isip na sambit nito sa kanya.

Nasisiraan na ba ito? Hindi niya maaaring iwan ang Nanay at Tatay niya. At lalo na ang talikuran ang Ellesmere.

What the hell is he saying? Is he crazy? If he is, should she give him a blow? So, his sanity will come back.

"Stop thinking and saying nonsense, Naullan," she said. She's getting on her nerves.

Aurella rolled his eyes when her gay best friend heard her real name. Ayaw na ayaw kasi nito na binabanggit ang totoong pangalan nito pag nasa loob sila ng Mazin. Kaya kapag Nassar na siya dito ay tinatawag lang niya ito sa totoong pangalan nito.

"It’s Aurella not Naullan, b***h," he snaps back but she just rolls her eyes without answering him.

And how could she leave Rowan, who is the only person in Ellesmere, she's certainly in love? A one-sided love.

She, nor he, can't leave, so why bother talking about it?

They can't leave, so why does she bother talking about it?