Muses of the Outcast

CHAPTER 2

Nah, im so bored, tsk. Paano ba namang hindi e nandito lang ako sa bahay. Bakit pa kasi nauso yang grounded grounded na yan. Pero kahit na rebelde ako marunong naman akong sumunod at yun ay kung gugustuhin ko. Saka tinatamad akong gumala kaya ayan sinunod ko na lang si matandang hukluban. Bumaba na lang ako para kumain nakakagutom kasi ang boring.

Habang nagtitimpla ako ng juice bigla na lang may pumasok sa kusina at dahil sa wala akong paki, hinayaan ko na lang sya o kung sino man sya. Sinuswerte naman ata nya kung papansinin ko sya, hindi ako yung tipo ng babae na mamamansin kapag hindi ako kinakausap. Mas sanay ako na kinakausap muna ako bago ako magsalita.

“Ate,“ wow ah, masamplean nga.

“Sa pagkakaalam ko wala akong kapatid kaya wag mo akong matawag tawag na ate.“ mataray kong sabi habang nakatingin sa kanya at nakataas ang kilay.

“Ginagalang lang kita,“

“ Anong klaseng galang? Tigil tigilan mo nga ko bago pa ako mainis sayo.“ kung makasabi sya ng galang kala naman nila ginagalang talaga nila ako.

“ Ang black crime gusto kang patayin,“ nilapag ko na lang sa mesa ang baso ko at saka kumuha ng pagkain sa ref. “Wala ka man lang bang magiging reaksyo?“ tanong nya sakin.

Sinara ko ang ref ng medyo malakas kaya nagulat sya at saka naman ako tumingin sa kanya, “ Alam mo Gerald sa tinagal tagal ko na sa pagiging gangster wala na akong paki kung mamatay man ako. Para namang big deal sa pamilyang 'to ang mamatay ako. Alam ko namang hinihiling nyo na mamatay na ako. Saka ano namang magagawa ko kung gusto nila akong patayin? Wala nang bago dun.“

Umalis na agad ako dun baka kasi mamaya mauna ko pa syang mapatay. Ano ba yan ang ingay sa sala. Pumunta ako dun and as usual automatic na tumaas kilay ko at tumahimik naman silang lahat. Bakit ba kasi ang boring ngayon. Oh well matripan nga si Dan.

To: Dan;

Lets break up

Message sending…

Message sent …

Oh di ba ang ganda ng trip ko wala naman sakin yun eh actually sinagot ko lang yan kas naawa ako wala naman akong paki dun.

*beep*

From : Dan,

why?

Nahiga ako sa sofa at nagsialisan naman ang mga bata. Buti naman alam na nila kung saan sila lulugar pag nandito ako sa sa bahay na to. Nahiga ako sa sofa at tinamad na akong replyan ang gag*ng yun kaya hinagis ko na lang ang cellphone ko at sa tunog ng pagbagsak parang may tinamaan pero wa me paks.

“Anthea...“ oh sya pala.

Tumingin ako sa kanya na walang emosyon ang mukha.

“ Bakit?“ Cold kong tanong.

“Hindi porket mayaman tayo kailangan mo ng itapon ang mga bagay na pinagsawaan mo,“ sabi ni tandang hukluban habang winawagayway ang cellphone ko na hinagis ko kaya naman inirapan ko na lang sya. As usual, wala pa naman akong sasabihin kaya nevermind na lang.

“Anthea,“ boses ni inay landi.

“How many times do I have to remind you that you have no rights to call me by my first name?!" I shouted irritatingly which surprised them.

“So-sorry,“ mahinang nyang sabi at saka yumuko

“Serenity she’s still your mom! You need to respect her.“ sabat naman nung kabit ni inay.

“ Respect? Do you know what are you saying ha? You didn't even respect me. Don’t you even dare na pagsabihan ako. Because in first place, kayo may mali dito.“ sabi ko at saka nag walk out

Ang lakas ng loob nilang pagsabihan ako. Respeto? Oo alam ko yun at meron pa naman akong natitirang respeto sa kanila. Eh sila? Wala! Bakit? Aba, sino bang t*ngang anak ang mag-aaccept sa kabit ng magulang? Saka isa, wow lang ha? Sa iisang bahay sila nakatira hanep. Yan ba ang karespe-respeto? Hindi di ba? Kaya naiinis ako kapag pinagsasabihan nila ako dahil hindi ko sila nirerespeto? Bakit hindi nila mapuna ang sarili nila?

Nasa kalagitnaan ako ng pag iisip isip ng bigla na lang may kumatok, “Sino yan?“ syempre tanong muna kailangan un baka mamaya kung sino.

“Si yaya to,“ ay si yaya lang pala kaya naman napangiti na lang tuloy ako.

“Sige po pasok,“ sabi ko at saka naman bumukas ang pinto. Masaya na ako kahit si yaya lang pero mas magiging masaya ako kung kasama ko sila mommy at daddy. Ang kaso hindi na iyon mangyayari.

“Hija, eto oh, dinalhan kita ng merienda.“ sabi nya at umupo sa gilid ng kama ko. “Hija, pagpasensyahan mo na sila hindi ka lang talaga nila naiintindihan kaya sila ganun.“ hindi ko alam pero hinug ko na lang si yaya at saka ako umiyak.

“Yaya, masama po ba ako? Masama po ba ako?“ I asked between my sobs.

“Hindi, iba lang ang way mo para ipa-realize sa kanila ang nararamdaman mo pero hindi ka masama. Hindi sa kinukunsinti kita pero kasi sila na ang may mali at hindi ikaw. Ginagawa mo naman ang lahat para maparealize sa kanila.“ kumalas na ako sa pagkakayakap at nagpunas ng luha.

“Thank you Yaya kasi hindi mo ako iniiwan,“ sabi ko saka ngumiti.

“Naku batang to buti may natira pang sweetness sayo. Thankful din ako kasi nakikita ko pa yang ngiting yan.“ sabi ni Yaya sakin at tinuro ang nakangiti kong mukha. “Sige aalis na ako ibaba mo na lang yan okay?“ sabi nya pa at tumayo.

“Opo Yaya,“ sagot ko naman.

Dati lagi nya akong pinapagalitan kasi mali ang ginagawa ko pero ngayon pangaral at word of wisdom na lang ang binibigay nya sakin. Hindi dahil sa takot sya sakin kundi dahil sa alam nya ang nararamdaman ko. Kung tutuusin nga parang ako na lang ang amo nya. Ako na kasi ang nagpapasahod sa kanya. Si matandang hukluban kasi gusto na syang palitan kaso ayoko kaya wala silang magagawa.

Nung matapos akong kumain agad kong niligpit at bumaba pero sana hindi na lang muna ako bumaba bawat words na naririnig ko masakit sobrang sakit para akong pinapatay.

“Wag nyo naman po ilayo sakin ang alaga ko,“ pagmamakaawa ng pinaka mamahal kong yaya.

“Pero kailangan nya pong matuto manang.“ sabat naman ni matandang hukluban.

“Pero bata pa po sya,“ pag aapila pa ni yaya, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko maaawa ba ako o matutuwa o magagalit.

“Pero hindi na sya bata manang. 18 years old na sya,“ sabat pa ni inay landi.

“Kinukunsinti mo kasi si Serenity kaya ganun ugali nya.“ sabat ng kabit ni inang landi.

Hunyeta hindi ko to mapapalampas agad kong hinagis ang trey na may baso at plato and syempre napatingin sila sakin. May halong takot ang mukha nila. Dapat lang dahil ang mukha na pinapakita ko sa kanila ay ngayon lang lumbas at sila pa lang ang nakakakita. Lumapit ako sa kabit ni inang landi at saka ko sinuntok ng napaka lakas syempre napatumba ko kahit na sa isang suntok pa lang weak nga kasi.

“H*yop ka! Wag na wag mong matulak tulak ang yaya ko dahil ,as mahal ko pa ang buhay nya kesa sa buhay ninyong patapon! Pulta! Ano bang problema nyo ha?" wala eh, sabog na talaga ang nararamdaman ko hindi ko na kaya pang itago sa agad na tumayo si yaya at pinigilan ako baka kasi kung ano pa ang masabi ko. “Anong karapatan nyo para saktan si Yaya, ha? Kayo ba ang nagpapasahod sa kanya? Hindi di ba? Ako di ba? Sa akin lang din galing ang pera na pinapasahod ko sa kanya. Saka isa pa, ano ba kayo sa bahay na ito?! Di ba isa lang kayong dakilang mapapel na sambit at kabit?!" At hinarap ko ang kabit ni ina. "Ikaw! Kabit ka lang ng malandi kong nanay kaya wag kang aasta na parang ikaw ang tatay ko!" Sigaw ko pa sa kanya wala akong paki kung nandyan ang mga magulang ko eh hindi naman nila ako tinuturing na anak.

“Walang modo!“ sabi ni inay at akmang sasampalin pa ako pero syempre hindi naman ako papayag na masampal ang napakaganda kong pekslak.

“Modo ba? Oo na, wala nang modo kung wala kaya wag na wag mo akong sasampalin dahil kahit na nanay pa kita kayang kaya ko yang ibalik sayo ng doble or triple sa sakit na ibibigay mo sakin." sabi ko sa kanya sabay glared. Tatangkain pa sana akong sabunutan nung kabit ni tandang hukluban nung tumingin ako sa kanya, “Gusto mo na ba makalbo ngayon kaya hahawakan mo ang buhok ko?“ mataray kong sabi at napaatras naman sya.

Tinulungan ako ni yaya na ayusin ang sarili ko at nagulat naman ako sa sunod na nangyari nagulat ako sa pagsampal sakin ng matandang hukluban napahawak tuloy ako sa pisngi ko. “Yan! Yang ugali na iyan ang tinuro sayo ng barkada mo!“ Wow, Sheyt lang naman oh!

“Unang una, wag mong idamay ang barkada ko dito na walang ibang ginawa kundi makinig at unawain lahat ng kadramahan ko. Na walang ibang ginawa kundi ang mahalin at ituring akong isa sa pamilya nila. Na walang ibang ginawa kundi suportahan ako. Na walang ibang ginawa kundi iparamdam sakin kung ano ang ibig sabihin ng pamilya! Pangalawa, wag na wag mo akong masampal dahil wala kang karapatan! Hindi porket tatay kita pwede mo na lang akong sampalin ng ganun dahil una sa lahat wala kang inambag bukod sa buuhin ako. Gano ba kasakit ang gusto mong idagdag ko? Doble o triple? O baka naman gusto mo habang buhay na sakit?“

Tahimik lang ang lahat walang umiimik nakatingin lang ako sa kanila ng masama habang yakap yakap ako ni yaya sa likod at pinipilit akong pakalmahin.

“I’ll send you to Japan,“ sabi ni tandang hukluban.

“Wow! Dirty old man ngayon mo lang naisip yan? Mabuti naman at naisip mo yan! Sawang sawa at asiwang asiwa na ako dito halos nakakasuka na nga eh.“ sabi ko at saka ngumiti, humarap ako kay yaya at pinunasan ang luha nya.

“Ya, tahan na po wag ka na umiyak.“ sabi ko at ngumiti ng tunay.

“Dun ka sa school ng tito mo.“

Wow ! just wow anong akala nila sakin? “Wow! All boys school? Cool!“ pang aasar ko pa saka ko hinigit si yaya papunta sa kwarto ko.

Pagpasok na pagpasok ko agad akong umiyak kay yaya. Sya lang ang nakakaintindi sakin eh.