Celestine's Point of View
Nang makarating kami sa tapat ng apartment ay hindi ko na hinintay na pagbuksan pa kami ni Soul. I opened the door by myself and went out while carrying my son. Dinig ko pa ang pagtawag niya sa akin pero hindi ko na siya nilingon. Dire-diretso lang ako sa paglalakad hanggang sa makapasok ako sa loob ng apartment. Isasara ko na sana ang pinto nang iharang ni Soul ang paa niya.
Tiningnan ko siya at tinaasan ng kilay. "Hindi ka pa ba uuwi? Gabi na."
Sinalubong niya ang tingin ko bago siya huminga nang malalim. "Celestine, look..." aniya bago nagpumilit na pumasok. At nang tuluyan siyang makapasok ay muli niya akong tiningnan sa aking mga mata. "I'm sorry for raising my voice at you a while ago. I didn't really mean it," aniya at akmang hahawakan na sana ang kamay
