NAMILOG ang mga mata ko nang umugong ang mga salitang ‘yon sa magkabila kong mga tainga. The room fell dead silent. “Paano ko po nalaman?” Parang nabasa agad ng anak ko kung ano ang nasa isip ko ngayon.
“Nabasa ko po ang conversation n’yo ni ninang sa cellphone. I read all the messages. Ang ama ko pala ang may kagagawan kung bakit po kayo pinapahirapan at nasaktan sa trabaho? Boss n’yo pala ang nag-abandona sa ‘tin? How did that happen? Kaya po ba tayo lumipat dahil sa kan’ya?”
Bumalik ako sa katinuan na agad akong umiling ng sunod-sunod. “Magpapaliwang si mama, Devillion,” mabilis kong tugon at humakbang ako palapit sa kan’ya. Binagsak ko ang aking mga tuhod sa sahig saka inangat s’ya ng tingin. I looked straight into his eyes.
“Nagkataon lang na naging boss ko ang taong ‘yon, anak.
