“Lucio, walang liham na dumating sa bahay. Walang liham ni isang letra wala. Kaya nakilala ko si Hendrick. Siya ang tumulong sa akin umahon ulit. I was at my lowest point in my life when you left me hanging. Halos magpakamatay ako, Lucio. Halos araw-araw kong iniisip kung anong nagawa ko bakit mo ako iniwan ng ganun lang. Hindi ko alam kung nasaan ka. Kung babalik ka pa. Matagal na panahon bago ko natanggap na hindi ka na babalik. Inamin ko kay Hendrick na hindi pa kita kayang kalimutan kahit na sinagot ko siya. Nagtiis siya, Lucio. Tiniis niya na kahit kasintahan niya ako ikaw pa rin yung laman ng puso ko noon. Limang taon bago ko natanggap na wala ka na. Sana noong bumalik ka, kahit kami na ni Hendrick, sana nagpakita ka man lang. Alam ni Hendrick ang lahat ng paghihirap ko na kalimutan
