Maghapon nang nag-v-vibrate ang aking celphone. Halos wala na din akong maintindihan sa lesson namin dahil dito. Sobrang distracted ako and I think I'm starting to have anxiety.
Never naman akong nagkaganito kahit ng mga panahon na hirap akong pagkasyahin ang pera ko. Mga panahon na halos wala akong makain. Kahit nang magsabi si Tita na hindi na niya ako kayang pag-aralin.
All of a sudden nagkaroon ako ng malaking responsibilidad. Responsibilidad na hindi puwede at hindi ko din kayang talikuran.
Hindi din ako halos makakain nang lunch break na. Kahit hindi ko tinitingnan ang aking phone, para bang naririnig ko sa aking utak ang aking pamilya na nagsasabi ng kanilang problema.
Life had been so hard but now it gets even harder.
Tahimik akong nakaupo dito sa bench sa labas ng cante
