Chapter 31 C A L I S T A Napahinga ako nang malalim nang lagyan ko ng mga bulaklak ang puntod na dinaluhan ko. Napahawak ako sa balakang ko at hinimas ang tiyan ko. "Ngayon ko na lang kayo nabisita," I said and smiled bitterly. "Isn't amusing? That my stomach will be as big as this?" I remember those times na nag-iinarte pa ako sa kanila about my figure. I was conscious about my body that I kept on complaining on them to not cook a delicious meal for me. But now, they can't...they no longer can do it. "Aling Juana..." I said and started to cry. "I'm sorry that I wasn't able to protect you. I'm sorry dahil pati ang mga anak mo...nadamay." And remembering those times, where I saw their body in morgue, napaka-traumatizing pa rin hanggang ngayon. Hindi ko aakalain na matatapos ang bu

