Nang makauwi ako sa Hotel ay doon bumuhos ang luha kong kanina kopa pinipigilan. Bakit niya ba ito ginagawa? Hindi ba ginusto naman niyang iwanan ako at ipag-tabuyan? Kahit wala akong matandaan na maling ginawa ko sa kaniya at tinanggap ko ang panloloko at masasakita na salita galing sa kaniya.
I endured that pain alone, I almost lost my self confidence because of what he said that night. Na hindi naman niya talaga ako minahal at isa lang ako sa mga babaeng gusto niyang ikama. Sa kabilang banda ay hindi naman ako naniniwala roon dahil ramdam ko ang pagmamahal niya para sa akin.
"Did you cried?" Tanong ni Klaus habang kausap ko siya sa face time.
Nakalimutan kong kagagaling ko lang pala sa pag-iyak nang tawagan siya. Eight thirty na rin ng gabi rito at eight thirty naman ng umaga sa Pil
