Kinabukasan.
Nagising na lamang ako nang maramdaman ko na nangangalay na ang kamay ko. Napaupo na lamang ako at saka napa-unat ng mga braso ko.
"Huh?" bigla kong bigkas nang maramdaman ko na parang may nakakapit sa akin.
Napatingin ako sa kanang bahagi ko at nakita ko naman doon ang isang maamo, gwapo, at punong puno ng karismang tao. Ang nag-iisang tao na palagi akong sinusuportahan, ang isa sa mga taong nakakaintindih sa akin.
I stroked his hair and kissed him gently and he opened his eyes. He looked so tired.
I smiled at him. "Go ahead and sleep more. I will wake you up when the breakfast is ready," I said and looked at the window.
It's still dark outside, and I guess he came home in the middle of the night.
Tumayo ako at saka nagsimulang mag-inat inat nang kaunti. Masyado
