Naghihintay ako ng taxi para makauwi na. Kahit may sasakyan ay nagtitiyaga pa rin ako sa ganito. Ultimo nga mag-utos para ikuha ako ng taxi ay hindi ko ginagawa. Sanay ako sa mga simpleng bagay, tulad nito.
Uuwi muna ako sa bahay para makapag-shower at makapunta sa Masters Restaurant ng mas maaga. Ako ang nangangailangan nang tulong. Hindi pwedeng ako pa iyong ma-late.
Nang makasakay sa taxi, agad kong sinabi rito ang address ng bahay namin ni Aquihiro. Panaka-nakang chine-check ang cellphone kahit na wala namang inaasahang tawag. Hindi naman ako nainip sa biyahe. Kaya pagdating sa bahay ay okay pa ang mood ko.
Nakakatawa lang, mas magaan pa ang loob ko sa idea na wala ang asawa at kapatid ko sa bahay. Pwede bang doon na lang talaga sila forever?
Kaso pinaalala ng tunog ng phone ko
