“Mga uto-uto.”
Tumatawa na pinagpatuloy ni Leinard ang pagkain. Hindi na niya binitawan pa ang kinakainan ni Ellie. Samantalang ang kaibigan ko naman ay nagpupuyos ang damdamin na pinapanood ang lider ng aming sektor na maganang kumakain.
Kaming tatlo na lang ang natira dito sapagkat nagkani-kaniyang pulasan na ang mga kasama namin palabas ng café pagkatapos ng sinabi ni Leinard. Kahit ako ay kinabahan at hindi halos makagalaw sa kinatatayuan ko ngunit nang marinig ang muli nitong turan ay nakahinga ako ng maluwag. Ang hirap kapag may g-go at mapang-asar kang kaibigan. Ang sarap lang kaltukan.
“You and your tripping in life. Ang dami mong naiisip sa buhay,” naiiling na turan ko.
Malakas na ibinagsak ko ang kape sa mesa, sa tabi ng plato niya—oh, mali. Plato ng
