KABANATA 27

2020 Words

DESIDIDO akong hindi humarap sa kanya kaya nanatili ako sa loob ng bahay. "Go home, Axel. I can't face you right now, okay?" Natahimik sa labas pero nakabawi din naman agad. "You can open the door a bit so I can give you your food. Don't worry. I will not look at your face if that bothers you." Bumuntong-hininga ako ng kaunti dahil sa pagiging makulit ni Axel. Dahil gustong-gusto ko na rin bumalik sa taas at balak ko pa kasi talagang matulog. Sinunod ko siya. I slightly open my door at nilabas ko iyong isa kong kamay habang tinatago ang aking mukha sa likod ng pinto. "This is the handle. Be careful because it's hot." "Okay... thanks!" sagot ko ng sa wakas nahawakan ko iyong baunan tapos ay maisara ang pinto. "That soup really helps. Ubusin mo lahat, ha? I cook your favorite too."

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD