Lumingon naman sa’kin si james. Hindi nga ako nagkakamali siya talaga yun, Dali-dali akong lumabas at umalis ng umiiyak, wala na akong pakialam sa mga taong nakakakita sa akin habang naglalakad ako ng umiiyak paalis.
Naramdaman ko naman na sumusunod siya sa akin, ayokong lumingon, ayoko siyang Makita, masyado akong nasaktan sa nakita ko, Ang sabi niya sa akin hindi niya na ako lolokohin, Ang sakit. Ang sakit sakit. Akala ko tapos na yung mga problemang iniyakan ko noon pero eto nga ako ngayon, tatakasan ko nalang ba ang problema ko ngayon.
Papunta na ako sa Starbucks kung saan magkikita kami ni cyfer, sa naiisip ko, siya nalang muna ang matatakbuhan ko sa mga problema ko. Akala ko hindi na ulit mangyayari to, pero nangyari na eh, ano pa nga abng magagawa ko.
Nakarating na rin ako sa Sta
