ZAVANA KALSEY SANDOVAL
__
May lungkot sa mga matang pinagmasdan ako ni Manang Loring habang nagwawalis ako ng mga tuyong dahon sa bakuran niya. Iyon ang unang beses na hindi niya ako pinigilan na tulungan siya.
Malungkot din namang tumingin sa akin si Lesa nang matapos ako.
"What's wrong?"
"Ate... huling araw mo na rito." Mapakla akong napangiti rito. Hinayaan kong yumakap siya sa akin. "Ikaw po ang pinaka-maganda at pinaka-mabait na taong nakilala ko."
I chuckled and caressed her shoulder nang muli siyang humarap sa akin. "You have our home telephone number, right? Kapag kailangan mo ng matutuluyan sa Maynila, kapag kailangan mo ng kasama, o kapag gusto mong mag-aral, just call me. Akong bahala sa'yo, hmm?"
Tumango ito na may namumuo pa ring luha sa mga mata. "Maraming salamat, Ate
