CHAPTER TWENTY FIVE
Jaja
***
Three days na ang nakakaraan at wala man lang saming may balak tumayo sa pagkakaupo namin, yes until now yun pa rin ang posisyon namin. Walang natulog wala ding kumain, we just want to cry over and over again but is this right? I mean yung gawin namin to sa sarili namin?
"Is this whats our dad's wants?" tanong ko sa kanila at alam ko namang nakatingin sila sakin pero deretso lang ang tingin ko. "What I mean is yung ganito. Di tayo kumakain at kung ano ano pa na wala tayong ibang ginawa kundi tumungaga" sabi ko pa
"No" sagot agad ni Jusper
"But—-"
"Nandito sila nung nakaraan pa pero di sila nagsasalita at di ko naman masabi sa inyo dahil pag tatangkain ko umiiling sila" sabi pa ni Jusper kaya napatingin kami sa kanya.
"Wh-what? So alam mo na nandito sila
