Chapter30
Amber Pov
napangiti ako ng may makita akong tatlong tao sa harap ko masaya silang naglalaro lumapit ako ng hahawakan ko si Marcus nalungkot ako ng tumagos lang ako tiningnan ko ang sarili ko at ang bata ako si marcus at ang anak namin masayang pamilya naglalakad sila na magkakahawak ang kamay sinusundan ko lang sila habang nakangiti ng bigla silang maglaho tumakbo ako kung san sila nakapwesto tumulo ang luha ko ilusyon isa lang yung ilusyon
"anak"
napatigil ako at tumingin kung san nanggaling ang boses asan na ako lumingon lingon ako ang ganda paraiso nasa langit na ba talaga ako
"Amber"
napalingon ako nanlaki ang mata ko
"m-mama"
tumakbo ako at niyakap siya niyakap niya din ako pabalik napaiyak na ako
"mama bat niyo ako iniwan anong kasalanan ko mama"
galit ako pero di
