Azequil’s POV
Alas quatro nang mapagpasyahan kong lumabas na lang ng opisina. Rin naman akong ginawa pa kung hindi ang umupo na lang doon. I already said my command to the site at inutusan ko na rin ang secretary ko at siya na ang bahala sa mga ibang inquiries sa opisina.
Natapos lang araw na ito na walang minutong hindi ako napatingin sa aking cellphone pero ni isang message man lang mula kay Jazz ay wala akong natanggap. Hindi ako mapakali at kailanman ay hindi ko magawang manahimik. Buong araw ay siya lang ang laman nitong isipan ko at hindi ko na alam pa kung paano ko siya maialis rito.
Dammit! Ni isang beses lang ba ay hindi ako pumasok sa isipan niya? Ni isang minuto lang sanang pagtitipa ng mensahe para sa akin at magreply sa mga text ko para sa kanya na kahapon ko pa palaging
