Wala akong ginawa sa buong maghapon kundi ang umiyak. Ewan ko ba kung bakit hanggang ngayon ay hindi ako napapagot sa kakaiyak.
Kanina pa nakauwi sila Stacey at ang Papa niya. Wala ni kahit na anong imik sila Daddy sa nasabi ng Papa ni Stacey.
Bakit ba kasi nararanasan ko ang lahat ng ito?
Kung kailan okay na, kung kailan masaya na ako kasama si Aivan saka pa susulpot ang ganitong problema.
Pesteng Aivan kasi! Kung hindi dahil sa kalandian niya, hindi naman mabubuntis si Stacey.
Kahit kailan talaga ang Aivan na iyon. Puro pasarap lang kasi ang naiisip.
Agad akong napatalukbong ng kumot sabay punas sa luha ko nang marinig kong may kumakatok.
Nagkunwari akong tulog at nararamdaman ko naman na may palapit sa akin.
Ipinikit ko ng husto ang mata ko para mas maging kapani-paniwala na tul
