Pinipigilan ko ang tumawa habang nakatingin kay Vandryk na kunot na kunot ang noo. Nakaupo siya sa recliner at nasa dibdib niya si Mason na umiiyak parin. Nalapatan na ng first aid kit ang gasgas ni Mason.
Natatawa ako kasi ang over acting niya kanina. Sino ba naman kasi ang magpapatawag ng ambulance kahit gasgas lang ang sugat?
Tumikhim ako at nag-iwas ng tingin nang mapatingin siya sa akin. Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi. God, natatawa talaga ako!
"What?" rinig kong sabi niya.
Ngumiti ako at umiling, "What? Wala naman akong ginagawa," nagkamot ako ng ulo't nag-iwas na naman ng tingin sa kaniya.
Narinig ko ang pag-ismid niya. "Tss, I know what's going on with your mind, love. Laugh while you can, I don't care."
Dahil sa sinabi niya ay humagalpak ako ng tawa. Nakakatawa kasi
