Kabanata 72...
ITO NA siguro ang pinakamasayang araw na magkasama kami ng binata. Nalimutan ko yung init ng ulo at galit ko rito dahil sa pangungulit nito sa isang bagay na ayoko.
Pumalit doon ang kilig at sayang hindi ko malilimutan sa tanang buhay ko. Masayang tinuruan din ako nitong lumangoy kahit pa nasa mababaw lang kami. Sa bawat paghakbang ko, saan 'man ako magpunta ay kapit nito ako. Tila ba, ayaw nito akong ipakausap sa iba at gustong ipagdamot sa maraming tao. Minsan nalilimutan ko din, dahil walang tigil itong hinahalikan ako sa maraming tao, na para bang ang pinapahiwatig nito ay pagmamay-ari ako nito.
Bagsak ang katawan ko ng maupo ako sa may sofa. Naramdaman ko ang sobrang pagod sa maghapon. Habang si manong at ang dalawang anak nito maging ang manugang ay naghanda na n
