Buong araw ay mag-isa lang ako sa bahay ni Omar. May trabaho ang lalaki ngunit hindi nakalimutan na ipagluto ako kahit alam ko naman na pritong itlog lang ang alam nitong lutuin. Pagkatapos mananghalian ay nagtungo lang ako sa silid at nagpahinga dahil masakit pa rin ang aking isang braso.
Napangiti na lang ako habang paulit-ulit na naglaro sa aking utak ang deklarasyon ni Omar na gagawin daw nito lahat upang mapaibig akong muli. Sabaga, may kakayahan naman talaga itong paibigin ako, eh. Noong una nga kaming nakapag-bonding after fifteen years, muntikan na nga akong bumigay noon eh.
Isa pa, hindi rin naman kasi mahirap mahalin ang lalaki. Kung noong high school pa lang kami ay mabilis akong nahulog sa kanya, ngayon pa kaya na mas lalo pa siyang pumogi?
