NA’NG dahil sa binitawan n’yang mga salita sa ‘kin, ‘yon ang dahilan kung bakit hindi ako nakatulog buong magdamag.
Pinakinggan ko na lang ang tunog ng ulan sa labas ng aking balcony. Walang tigil ‘yon hanggang sumapit ang alas onse ng gabi. Naka-pikit ang mga mata ko pero ang diwa ko, aktibo pa rin dahil bumabalik-balik sa utak ko ang sinabi ng lalakeng ‘yon. Nababaliw na yata s’ya! Kinakailangan ko talagang mag-ingat sa kan’ya. Hindi ko rin masasabing nagbibiro lang ‘yon at ang seryoso-seryoso n’ya kanina. Peste naman oh. Magbibilang na lang ako ng isang daang tupa sa isipan ko para makatulog na!
Tumihaya muna ako sabay huminga ng malalim. “Isang tupa... dalawang tupa... tatlong tupa... apat na tupa...” mahinang usal ko at pinagpatuloy ko lang ang pagbibilang. Hanggang sa umabot ako s
