Sinful Game With The Billionaire

HALOS madurog ang puso ni Alina matapos ang hindi inaasahang breakup sa long time boyfriend niya’ng si Stephen. Ilang araw na lang sana ay five years anniversary na nila ngunit tinapos na ng binata ang kanilang relasyon. Muling umukilkil sa kan’yang kukoti ang huling sinabi ni Stephen. “I’m sorry, Alina. I can’t love you anymore. Walang problema sa ‘yo. Ako itong nagsawa. Kamuhian mo na ako, pero hindi ako makikisama nang pilit at saktan ka pa lalo. We need to end this relationship.” “Saan ako nagkulang?” humihikbing tanong niya sa sarili habang naglalakad sa pampang ng dagat. Dalawang araw na siya roon sa Subic Bay at naka-check-in sa isang kilalang resort. Dalawang araw na rin siyang walang maayos na tulog, halos gabi-gabing naglalasing ngunit hindi naglaho ang kirot sa kan’yang puso. Alas-diyes na ng gabi at wala pa siyang balak pumasok sa kan’yang hotel suite. Nakaubos na siya ng dalawang cocktail at bahagyang nahihilo. Bumalik siya sa beach front bar at nag-order ulit ng inumin. “Any hard liquor, please,” sabi niya sa bartender. Tumalima naman ang lalaking bartender. Habang naghihintay ng kan’yang inumin ay muli siyang tumingin sa dagat. Maliwanag doon dahil sa ilaw. May iilang tao pang naliligo at naglalakad sa pampang. Yumukyok na ang kaniyang ulo at halos hindi na maimulat ang mga mata. Kumislot siya nang maramdaman ang presensiya ng lalaki sa kaniyang tabi, sa gawing kaliwa. Bumalik na rin ang bartender at inilapag sa tapat niya ang baso ng alak. Hindi pa naman siya lasing. Mas ramdam niya ang antok ngunit hindi niya ininda. Tuluyang humimlay ang kaniyang ulo sa counter at ilang minutong nakaidlip. Naalimpungatan siya nang tumunog ang kan’yang cellphone na hawak ngunit naikansela ang tawag ng nakababata niyang kapatid. Kinuha niya ang alak at inisang lagok. Napaubo pa siya nang manuot ang pait sa kan’yang lalamunan. “Ang pait!” angal niya. Natigilan siya nang may bumungisngis sa kaniyang tabi. Nagulat siya nang mapansin na naroon pa rin ang lalaki at may sinisimsim ding inumin. Pilit niyang inaaninag ang mukha ng lalaki ngunit lumalabo ang kaniyang paningin. Ilang sandali pa ang lumipas ay ginupo na siya ng pagkahilo. Nang kumilos siya ay lalo siyang nahilo. Nagpumilit siyang tumayo ngunit hindi na niya maibalanse ang katawan. Kamuntik na siyang masimplang mabuti may brasong umalalay sa kan’yang likod. Hindi na niya mamalayan ang presensiya ng paligid matapos mahagip ng paningin ang imahe ng lalaki. “You should go back to your suite,” bulong ng lalaki. “M-My key,” she uttered. “I got it from your pouch. Let’s go.” Hindi na siya nakakibo nang tuluyang panawan siya ng wisyo. Huling naramdaman niya ay binuhat siya ng lalaki. Nagising lang ulit si Alina nang saluhin ng malambot na kama ang kaniyang likod. Subalit nang magmulat siya ng mga mata ay imahe ng lalaki ang kaniyang naaninag, malabo ngunit nailarawan niya sa isip kung gaano ito kakisig lalo nang maghubad ng kamesita. At bakit ito naghubad? “B-Bakit ka naghuhubad?” wala sa wisyong tanong niya. “Nagsuka ka sa damit ko,” tugon ng lalaki. Kumilos siya at sana’y babangon ngunit muli siyang nahilo. Kakaiba ang kaniyang nararamdaman, tila nakainom siya ng ilang bote ng beer. Hindi ito normal. Muli siyang kumilos ngunit pinigil na siya ng lalaki. Sa halip na mahiga ay tuluyan siyang tumayo. Napatili siya nang muli siyang bumagsak sa kama at sa pagkakataong iyon ay kasama na ang lalaki. He fell on top of her, at konting kibot na lang ay maglalapat na ang kanilang mga labi. Napakalapit na ng mukha nito sa kaniya ngunit hindi pa rin niya maklaro ang mukha. Naduduling kasi siya sa labis na pagkaliyo. “Should I leave you now?” he asked huskily. Tila naumid at hindi niya maibuka ang bibig. Ngunit mayamaya rin ay nasambit niya ang katagang hindi dapat. “Please no, don’t leave me,” samo niya sa malamyos na tinig. “Why?” “Palagi na lang akong iniiwan ng taong mahal ko. My father left me without saying anything. The man I loved for almost five years just left me behind. Wala naman akong ginawang masama bakit ako iniiwan?” Naging emosyonal siya na nag-udyok upang madaig siya ng kahinaan. “People leave with reasons. No matter what those reasons are, we should be prepared and accept that someone will not stay in our life forever.” The guy’s words slapped her with the truth. “But at least not in the painful way,” she murmured. “That’s life. Pain is part of the process. Just move on.” “How can I move on? I don’t know how to start.” “Let me teach you how to move on. Trust me.” Mariin siyang pumikit nang maramdaman ang tuluyang paglapat ng mga labi ng lalaki sa kaniyang bibig. Sa halip na umiwas ay lalo lamang siyang nadarang sa alab ng halik nito. Animo matamis na serbisa ang halik ng lalaki at sabik niyang tinugon. Naging mitsa iyon upang lumalim ang pagkakaisa ng kanilang mga labi. She just felt the hot sensation that suddenly aroused her and beg for more. Tinugon nga ng kaniig ang bugso ng kaniyang katawan, pinadama sa kaniya ang alab ng haplos nito at pinalaya ang kaniyang katawan sa saplot. Natangay siya ng tukso at hindi napigil ang pag-angkin sa kaniya ng lalaki nang tuluyan. Namanhid sa ibang pakiramdam ang kaniyang katawan ngunit pinukaw naman ng lalaki ang init ng pagnanasa. Wala siyang pagtutol nang pugpugin nito ng maiinit na halik ang kaniyang kahubaran. Sa halip ay lumalim ang sensasyong naghahari sa kaniyang kaibuturan. Akala niya’y hindi na titigil ang masarap na pakiramdam na iyon, lalo nang maramdaman ang mainit na bibig ng kaniig sa kaniyang kaselanan. Ginatungan pa nito ang init hanggang sa maging handa siya sa pag-alipin ng p*********i nito sa kan’ya. Mayamaya ay napasigaw siya nang bigla siyang angkinin ng lalaki, walang abiso kaya gumuhit ang kirot sa kaniyang kalamnan nang mapunit ang kaniyang berhing kaangkinan. Hindi tumigil sa pagkilos ang lalaki at tuluyan pa ngang ibinaon ang kahabaan ng sandata nito na may katabaan. Hindi rin siya tumigil sa pagdaing sa akalang malalagutan siya ng hininiga dulot ng kirot. Ilang sandali pa ang lumipas ay nahalinhan ng kiliti at sarap ang sakit kaya hinayaan niyang magpatuloy ang lalaki. Dahil sa kaniyang pagkalma ay siya namang naging marahas at mabilis ang kilos ng lalaki. Pareho na sila nitong naghahabol ng hininga kasabay ng malalamyos na halinghing. “Do you feel the pain, darling?” tanong ng lalaki habang inuulos nang mabilis ang kargada sa kaniya. “Y-Yes,” tanging nausal niya. “Good. That means, you endured the pain without pressure. It’s natural. Ganoon din ang sakit na dinadanas natin sa buhay. It’s just temporary. So keep going.” Nanatili siyang nakapikit dahil lalo lamang siyang inatake ng pagkahilo gawa ng malakas na pagyanig ng kaniyang katawan. Sa pagkakataong iyon ay tinatahak na niya ang rurok ng luwalhati, ang kaniyang paunang orgasmo. She didn’t stop moaning as she finally reached the top. But the guy didn’t stop pounding her while thrusting his shaft deeper into her. Hindi niya akalaing mauuwi sila sa tagpong iyon. Nahihilo siya ngunit nakakaya pang alalahanin ang kaganapan, maliban sa mukha ng lalaki. Maliban sa malamlam ang ilaw sa silid, naduduling din siya sa pagkaliyo. Nakailang orgasmo na siya ngunit ayaw paawat ng lalaki. Kung anu-anong posisyon pa ang ginagawa nito, bagay na ginusto niya rin. Makalipas ang walang humpay nitong pag-ulos ng armas sa kaniya ay umabot din ito sa tugatog, ngunit pinaranas pang muli ang luwalhati sa kan’ya. Halos ayaw na niyang matapos ang tagpong iyon ngunit dinaig siya ng matinding antok. TIRIK na ang araw nang magising si Alina kinabukasan. Kahit anong giit niya na panaginip lang ang naganap sa kanila ng estrangherong lalaki, ramdam ng kaniyang katawan ang katotohanan. Hindi maikakailang naisuko niya ang Bataan sa hindi kilalang lalaki. Nag-iwan pa ito ng pulang mantsa sa kobrekama. Nasapo niya ng palad ang kaniyang noo nang mahimasmasan. “Kainis! Ang careless mo, Alina!” sermon niya sa sarili. Kinuha niya ang cellphone sa kaniyang pouch. May limang mensahe na ang kaniyang kapatid. Napabalikwas siya ng bangon nang mabasa ang huling mensahe ni Ara. Naisugod umano sa ospital ang kanilang ina. Kahit may iniindang sakit ay mabilisan siyang kumilos at naligo. Hindi na siya nag-almusal at kaagad nag-check-out sa hotel. She drove her car going to Angeles Pampanga. Kamamatay lang ng daddy niya dahil sa lever cancer at hindi siya aware sa sakit nito noon. Tatlong taon siyang nanirahan sa Maynila dahil sa magandang oportunidad at nakapasok siya sa sikat na fashion company bilang designer. Hindi sila okay ng kaniyang ama dahil sinuway niya ang gusto nito, ang mamahala sa negosyo at magpakasal sa anak ng kasosyo nito. Lumayas siya dahil ayaw rin ng daddy niya kay Stephen. “How’s Mom?” hinahapong tanong niya sa kapatid nang makarating sa ICU ng ospital. “Hirap huminga si Mommy. Sabi ng doktor suspected na may heart attack na nangyari,” batid ni Ara. Natutop niya ng palad ang bibig at napasandal sa dingding. She felt guilt about leaving the house after her argument with her mother. Pinipilit pa rin kasi siya nitong ipakasal sa anak ng business partner ng daddy niya upang maisalba nila ang kompanya at makabayad sa ilang milyong utang. “It’s my fault,” aniya. “Hindi mo kailangang sisihin ang sarili mo, Ate. Nabanggit sa akin ni Mommy na ako na lang ang magpakasal sa inireto nila sa ‘yo na lalaki.” Napatitig siya kay Ara na may pagkawindang. Alam niya hindi basta papayag ang kapatid niya na maikasal sa lalaking hindi nito gusto. “Kung ayaw ko, malamang ay hindi ka puwede, Ara,” aniya. “Wala na tayong choice, Ate. Palubog nang palubog na tayo sa utang. Ayaw ko namang dagdagan pa ang pasakit mo kaya ako na lang ang magpapakasal. Ngayong mas sakit si Mommy, kailangan na nating magdesisyon.” Namilog ang kaniyang mga mata at hindi natimpi ang emosyon. Napayakap siya sa kaniyang kapatid. “Salamat, Ara. Promise, aalagaan ko si Mommy,” aniya. “Huwag kang mangako. Alam kong hindi mo tatalikuran ang buhay mo sa Maynila,” may pait sa tinig nitong sabi. Kaagad siyang lumayo sa kapatid saktong lumabas ang doktor. Siya na ang kumausap dito at nakumpirma na dumanas ng mild stroke ang mommy niya. Mabuti naagapan pa ito. ISANG linggo sa ospital ang ina ni Alina bago nakauwi. Dahil busy ang kapatid niya sa pakikipagsundo sa business partner ng daddy nila, naiwan siya sa pag-asikaso sa kanilang ina. Hawak niya ang kaniyang oras sa trabaho at puwedeng gawin niya ang designs kahit nasa bahay. Ilang araw na hindi umuwi si Ara matapos kumpirmahin ang marriage agreement sa Angeles family. Linggo ng gabi ay umuwi ito na mainit ang ulo. “Ano’ng problema?” nababahalang tanong niya sa kapatid. “Wala. Mahirap lang kausap ang binatang Angeles. Masyado siyang demanding,” anito. “Iyon bang mapapangasawa mo?” “Oo.” “Ano ba ang sabi?” “Hindi niya raw ako type.” “Sino ba ang tinutukoy mong anak ng mga Angeles, Ara?” curious niyang tanong. “Eh, ‘di iyong abogado na tatakbong gobernador.” Mariing kumunot ang kaniyang noo. Marami na siyang nakilalang mga Angeles at mababait naman. “Pero matutuloy pa rin ba ang kasal ninyo?” tanong niya. “Kailangan matuloy kasi kung hindi, hindi na maisasalba ang car auction ni Daddy, at hindi mababayaran ang ten million na utang. Kaya kahit asiwang-asiwa ako kay Elias, titiisin ko na lang. No choice, eh. Sino pa ba ang ibabala natin, eh dalawa lang tayo?” Ramdam niya ang paninisi sa kaniya ni Ara dahil siya naman dapat ang ipakakasal sa anak ng kasosyo ng daddy nila. Hindi na siya kumibo at binalikan sa kuwarto ang kanilang ina. Pumasok din si Ara at kinumusta ang ginang. Iniwan nito ang cellphone sa mesita at nagmadaling pumasok sa banyo. Saktong nakabukas ang cellphone nito at may pumasok na mensahe sa inbox nito. Nawindang siya nang makita ang pangalan ni Stephen na siyang ka-chat ni Ara. Aware siya na naging friends din ang dalawa pero hindi sa panahong iyon na break na sila ng dating nobyo. Hindi niya nabasa lahat ng mensahe ni Stephen nang bumalik si Ara at dagling kinuha ang cellphone. “Aalis ako mamaya at baka matagal akong makabalik. May aasikasuhin ako sa Maynila para sa kasal. Magkikita rin kami roon ni Elias,” ani Ara. “Sige. Pero close na ba ang agreement mo sa mga Angeles?” “Matagal na close ang agreement, Ate, buhay pa si Daddy. Hindi lang matuluy-tuloy dahil sa paglayas mo. Balitaan kita once may schedule na ang kasal.” Nilamon na naman siya ng guilt at walang imik na tinanaw ang kapatid na paalis. Biyernes ng umaga ay ibinalik ni Alina ang kaniyang ina sa ospital para sa therapy nito. Nag-aalala na siya dahil mag-isang linggo na ay hindi pa umuuwi ang kaniyang kapatid. Hindi na rin mapakali ang mommy niya. Pagdating ng bahay ay muli niyang tinawagan si Ara ngunit hindi na makontak. “Punta ka kaya sa bahay ng mga Angeles, anak,” nababahalang wika ng kaniyang ina. “Sige po,” sabi niya. Hindi na siya nagpalit ng damit at hinintay lang na makarating ang caregiver. Subalit kung kailan paalis na siya ay may dumating na pulang kotse. Nagulat siya sa presensiya ni Mariano Angeles, ang dating gobernador ng bayan nila at kasosyo ng daddy niya sa negosyo. “Good morning po, Attorney!” bati niya sa ginoo. “Good morning. Pasensiya na sa abala. Nais ko lang makausap si Clarita,” anang ginoo. “Pasok po kayo.” Tuluyan niyang binuksan ang gate at pinapasok ang bisita. Tumuloy sila sa salas kung saan ang kaniyang ina. Nakinig siya sa usapan. “Ano po ang problema sa kapatid ko?” hindi natimping tanong niya sa ginoo. “Wala akong balita kay Ara. Ang sabi ng anak ko, biglang pinutol ni Ara ang communication nila matapos magbigay ng sampung milyon si Elias para sa utang ng daddy mo. Malinaw na tumakas si Ara sa kasunduan at tinalikuran na ang kasal,” batid ng ginoo. Nawindang siya at kaagad inalalayan ang inang nataranta. “Ang ibig n’yo po bang sabihin ay hindi na matutuloy ang kasal?” aniya. “It’s unfair kung hindi matutuloy ang kasal. Malaki na ang nailabas kong pera upang maisalba ang kompanya ng daddy mo, nagbigay na rin si Elias ng pambayad sa utang. We can’t please your sister if she escaped from the agreement, but we need a replacement. Nagagalit na si Elias. Ipapakulong niya ang kapatid mo at pababayarin kayo sa ibang damage kung walang kasal na magaganap. Lumabag kayo sa agreement.” Inatake na siya ng takot. Napatitig siya sa kaniyang ina na inatake na ng nerbiyos. Pinaubaya niya ito sa caregiver ay nakiusap sa ginoo na sa labas na sila mag-usap. Ang ending ay sumama siya sa ginoo upang makausap din ang anak nito. Umaasa siya na maiintindihan siya ng pamilya ni Elias dahil kilalang mababait ang mga ito. Maganda rin ang imahe ng mga anak ni Mariano kaya confident siya na malulusutan ang problema. Pagdating nila sa law office ng mga Angeles ay iniwan din siya ng ginoo sa opisina. Tumahip ang dibdib niya sa kaba habang naghihintay kay Elias. Picture lang nito sa billboard at political campaign ang nakikita niya at never niyang na-meet in person. Ilang minuto siyang nakaupo sa couch bago may dumating na lalaki. Napalingon siya sa gawing pintuan nang mamataan ang pamilyar na bulto ng lalaki. Nakasuot ito ng black suit, clean cut ang buhok, neat, kaya naman ay napako ang titig niya sa guwapo nitong mukha. “You are Alina Rodrigo, right?” bungad ng lalaki. Napatayo pa siya. “Yes, sir,” tipid niyang tugon. Maging ang tinig nito ay pamilyar sa kan’ya. Nanilay ang pilyong ngiti sa mga labi ng lalaki. Saka lang niya nakumpirma na ito si Elias Gabriel Angeles, at nawindang siya dahil mas guwapo ito sa personal, matangkad, matikas, makisig. Hindi nakapagtatakang maraming kababaehan ang nahihibang dito. “Are you here to replace your sister?” tanong nito. Lumapit ito sa lamesa at umupo sa swivel chair. Natitigilang tumitig siya rito, nanatiling nakatayo. “N-No,” mariin niyang tugon. “You should say, yes, Alina. I’ll give you one week. Once your sister doesn’t show up to marry me, you will be my fiancee.” “N-No! Magkano ba ang babayaran namin sa kasunduan at lahat ng utang?” “Umabot na ng dalawang bilyon, Alina. You need to pay the debt or your sister will go to jail, and we will claim your dad’s company and other properties as collateral. There’s no other option aside from marrying me, Alina. I hope you understand the situation.” Natigalgal siya at nakatitig lang kay Elias. Ni isang milyon ay wala siyang hawak, kaliwa’t kanan pa ang utang nila. “I-I will find my sister first,” giit niya. “Mahirap hanapin ang ayaw magpahanap, Alina.” “Mahahanap ko ang kapatid ko! I will not marry you!” “You never change. You’re still hardheaded.” Napatitig siyang muli kay Elias. And his silly smile puzzled her mind. There’s something in him that seems really familiar. It’s odd.