Tinabi ni Chad ang kotse niya sa tapat ng kilalang boutique. Sa boutique kung saan niya rin ako unang dinala noon. Wala siyang imik mula pa kanina kaya hindi ko alam kung ano ang dahilan niya kung bakit kami pumarito. Wala na rin akong gana pang tanungin siya dahil wala naman itong ginawa kundi ang sumimangot at magalit.
Nang sinubukan kong buksan ang pintoan ay naka-lock ito. Napatingin ako sa kaniyang gawi dahil sinadya niyang ikandado ang pintoan. Hinintay ko siyang magsalita dahil sa pagtataka pero wala pa rin siyang imik.
"Bakit?" tanong ko ng hindi ko na matiis ang pananahimik niya.
"I'm sorry kung nasigawan kita," sinsero niyang hingi sa akin ng paumanhin at ramdam ko ang kalungkutan niya ngayon sa kaniyang tinig. "Wala kang kasalanan kaya hindi ako dapat magalit sa 'yo. Kaya su
