“D-dad!” nauutal niyang tugon. Natulos siya sa kinatatayuan. Halos hindi niya maihakbang ang nangangatog na mga paa upang makalapit dito. Sa lahat ng tao na pwede niyang katakutan ay tanging ang ama lamang niya iyon. Bata pa lamang siya ay malayo na ang loob niya rito dahil sa mala-robot nitong pagpapalaki sa kan’ya. At dahil nag-iisa lang siyang anak ay wala siyang ibang kakampi kun’di ang kanyang ina at abuela lamang.
“Where have you been!” May diin na ang bawat pag-ulit nito sa mga salitang iyon.
Hindi siya nakasagot dahil sa labis na kabang naramdaman. Maging ang paghagilap ng maisasagot rito ay hindi niya magawa. Kung kailan kailangan niyang mag-isip ng kaaya-ayang dahilan ay saka pa hindi nakipag-cooperate ang kanyang utak.
“Answer me!” malakas na bulyaw nito na may kasamang pagha
