Chapter one hundred sixty two
AVIANA’S POV’S
Wala akong balita ngayon kay Steffy, kase simula ng tinawag ko ang pamilya niya hindi na ako bumalik sa ospital, nakakakonsesnya kase lalo pa at narinig ko ang pag iyak niya, pakiramdam ko nakapatay ako ng tao.
Nanginginig pa ako hanggang sa pag uwi ko sa bahay, kinakalma ko ang aking sarili ngayon dahil kaharap ko si daddy, sabay kase kaming nagdinner.
“ Hindi ka pa kakain?” tanong niya sa akin dahil tulala lang ako habang nakaupo sa tabi niya.
“ Ka-kakain na ako.”
“ May sakit ka ba? Namumutla ka.”
“ Wala ito dad, Umm, pagod lang ako sa trabaho.”
Binilisan kong kumain at tsaka nagkulong na ako sa kwarto ko, hindi ako lumabas hanggang sa mag umaga na, hindi rin ako makatulog lalo pa at naaalala ko kung paano dinugo si Steffy.
“ Hindi mo
