"Please, Lucas don't leave me," wika ko kasabay ang pagpiglas ng kamay ni Lucas sa mga kamay ko. I can't see him so clear now lalo na't bumabara sa mga paningin ko ang matinding agos ng Luha.
Hinayaan ko siyang talikuran ako. I am waiting for him to say something or just do something that will make me stop from crying.
Tandang-tanda ko pa ang sinabi niya sa'kin noon. He really hate seeing me crying. I thought it made him in pain. I thought he will get hurt when he saw me crying.
Pero sa awra niya ngayon, I can't feel him in pain. Not anymore lalo na't siya ang dahilan ng bawat pagpatak nitong mga luha ko.
"Lucas please. Akala ko ba magiging matatag tayo sa isa't-isa? I thought everything is fine. Akala ko ba okay na ang lahat, Lucas? Bakit kailangan mong gawin 'to?"
Hinawakan ko
