NAGLALAKAD ako papunta sa manggahan na mag-isa. May mga pangilan-ngilan na huminto na tauhan namin para pasakayin ako, ngunit tinanggihan ko ito. Gusto kong maglakad para makapag-isip ng maayos.
Huminto ako sa may kubo kung saan ginawang pahingaan ng mga tauhan namin sa hacienda. Gusto kong tumambay dito dahil masarap kausap ang mga tauhan namin.
“Senyorita, bakit mag-isa lang kayo?” tanong ni Mang Kaedeng.
Ngumiti ako. “Gusto ko lang mamasyal.”
“Senyorita, bukas na pala ang kasal n’yo. Pasensya na po, wala kaming regalo.”
“Huwag na kayong mag-abala sa kasal ko. Hindi naman dito gaganapin ang reception ng kasal.”
“Balita ko ay magkakaroon ng malaking handaan pagkatapos ng kasal n’yo para sa amin mga tauhan at mga karatig barangay na pupunta.”
“Hindi sinabi sa akin ni daddy ang tungk
