CHAPTER 20
Smile's Point of View
Tahimik akong umiiyak habang nakasalampak sa sahig. Matapos akong pagsipa-sipain at sampalin ni Kion ay dinuraan niya pa ako bago lumabas.
Kaya mo 'yan Smile. Malakas ka, diba? Para sa anak niyo. Para sa pamilya niyo.
Masyado na ba akong martyr? Wala eh. Mahal na mahal ko si Kion. Hindi ko siya kayang mawala sa akin.
Bakit sabi nila ang isip daw nakakalimot pero ang puso ay hindi. Pero bakit? Bakit parang hindi naman totoo?
Hindi niya ba talaga ako mahal?
Pinilit kong tumayo at nagpunta sa banyo para linisin 'yung sarili ko. Nanlalagkit ako at tingin ko sa sarili ko ay sobrang dumi ko na.
Magang maga 'yung mata ko. Pulang pula 'yung pisngi ko. Amy mga sugat din ako sa ibang parte ng aking katawan.
Paano pa kaya kung lumaki na 'yung tiyan? Paano kun
