CATHERINE’S POV
“TAY, okay na po ako dito sa Davao. Alam n’yo naman po na hindi kayang iwanan si Lola, eh,” paglalambing ko sa aking ama nang tawagan niya ako para pilitin na naman na bumalik na lang kami ni Lola sa Manila.
Bata pa lang ako noon nang malaman namin na ibang tao pala ang nakalakhang ama ko. I mean, bago pa man ako ipanganak, may amnesia na pala si Tatay Tristan. Natagpuan lang daw siya ni Lola. At dahil hindi na maalala ni Tatay kung sino ba talaga siya at ang pinanggalingan niya, kaya kinupkop na lang siya ni Lola at binigyan ng bagong katauhan. Kahit si Nanay, alam daw ang tungkol sa bagay na iyon. Dala-dala niya hanggang kamatayan ang takot na baka bigla na lang bumalik ang alaala ni Tatay Tristan at iwanan kami.
Mayaman pala ang pamilyang pinanggalingan ni Tatay Trist
