KALALABAS pa lamang ni Cariza, mula sa ospital ay sinalubong siya ng galaiti sa galit niyang ina. Nanlilisik din ang mga mata nito at parang anumang oras ay sasaktan siya.
Kaya naalarma agad ng akmang lalapitan siya nito. Ganun pa man ay naglakas loob siyang mag salita.
“You better stay away from me. Or someone will kill you!” Wika ni Cariza sa kaniyang ina habang umaagos ang luha sa magkabila niyang pisngi. Mahina lang ang pagkakasabi niya pero may diin ang bawat salita.
Hindi iyon pagbabanta pero mismong narinig niya sa bibig ng isang lalaking nakasuot ng maskara. At kahit hindi siya nito itinuturing na anak. Sinikap pa rin niya itong iligtas sa kapahamakan. Saka puno ng sakit at hinanakit na tumalikod sa sariling ina.
“Sino ka upang pag bantaan ako, sa akala mo ba natatakot ako mga sinabi mo?” Saka siya nito sinugod. Ngunit agad din napahinto ng marinig ang nagsalita.
“One wrong move, you will die!”
Sabay pa silang lumingon sa lalaking nakatayo malapit sa mommy niya. Dahil nakasuot ito ng maskara kaya hindi niya mamukhaan. At sigurado kahit ang sariling ina ay hindi rin ito nakikilala.
Parang walang planong umalis ang ina. At hindi pa rin magawang tiisin ni Cariza, ang kaniyang mommy. Kaya malaki ang hakbang na lumapit siya dito at tinulak ito palayo. “Go! Mommy!” Bago iniharang ang sariling katawan sa harap ng lalaking may hawak na baril. Nang sa gayon maprotektahan pa rin ang ina niya.
“I said go!” sigaw niya nang tila nag-atubili pa rin ito sa pag-alis.
“Move!” utos sa kanya ng lalaking may hawak na baril. Pero sa halip na sundin ito ay sunod-sunod siyang umiling. Bago muling lumingon at kahit paano napanatag ng makitang wala na doon ang mommy niya.
Nang humarap siya sa lalaking may hawak ng baril. Wala na ito at kahit luminga pa siya sa paligid hindi na niya nakita pa. Ganun pa man ang dibdib niya ay malakas pa rin ang kaba. Nananatili din doon ang takot at pangamba. Baka masundan pa ang kanyang ina ng taong gustong pumatay dito.
Pagpasok niya sa loob muntik na siyang mapasigaw sa gulat. Ang kaniyang stepdad nakaupo sa sofa at naghihintay sa kanya.
“Saan ka galing alam mong bawal pang ma-expose sa labas ang iyong mukha?” tanong nito habang may seryosong aura. Kaya ang kaba niya kanina ay mas lalo pang nadagdagan. Ganun pa man ay lumapit pa rin siya dito ng utusan siyang maupo sa tabi nito.
“D-Daddy Luther, sorry po.” saka agad na yumuko.
“Hindi na ako galit pero huwag mo nang uulitin suwayin ang mga sinasabi ko. Dahil lahat yon ay para din sayo. Nang maging mabilis ang paggaling ng iyong mukha.” ngayon ay mahinahon na ang kaniyang stepdad. Kaya sunod-sunod na siyang tumango dito. Ang takot at kaba kanina ay unti-unti na rin naglaho.
“Daddy Luther, ano po ang mga ito?” nang mapansin niya na may mga maleta sa gilid ng mahabang sofa.
“Nakapag desisyon ako na dalhin kita sa tahimik na lugar. Yung makakapagpahinga ka ng maayos at nang mapabilis na rin ang iyong pag galing.” Ani Luther, hindi siya makatingin kay Cariza, baka mahalata nito na may tinatago siya.
“Ngayon na po ba ang alis natin?”
“Yeah, hinihintay lang natin ang sasakyan na susundo sa atin.” Malumanay na sagot ni Luther, kay Cariza.
“Sandali lang po at may titingnan ako sa kwarto ko.” mabilis na paalam sabay takbo. Hindi na niya hinintay na sumagot ang kaniyang, Daddy Luther. Pagdating sa loob ng kwarto ay binuksan ang drawer. Dinampot ang wallet ng namayapang ama. Pagkatapos ay pinasok niya iyon sa kanyang bulsa saka muling bumaba.
“Baby, let’s go!” tawag ni Luther kay Cariza, saka hinawakan ang kamay niya at iginiya siya nito palabas ng pintuan.
Nasa loob na sila ng sasakyan nang maisip ni Cariza, ang ina. At muli ay bumalik ang kaba sa kanyang dibdib. Kaya bumaling siya sa katabing lalaki. Ngunit nagdadalawang isip siya kung sasabihin dito ang tungkol sa kaniyang ina. Lalo na ang nangyari bago niya pinagtabuyan umalis ang mommy niya.
“What’s wrong with you, Cariza?” tanong ni Luther, nang mapansin tila balisa ang dalagita.
“Ahm… Daddy Luther, s-si Mommy po, k-kanina may lalaking nais p-pumatay sa kanya. Hindi mo po ba siya tatawagan upang isama natin?”
Hindi agad makasagot si Luther pinag-iisipan niyang mabuti ang isasagot kay Cariza.
“Gusto mo bang isama natin siya?”
“Ahm…”
“Nag- aalala ako kapag nasa malapit ang mommy mo baka sa halip na gumaling agad ang operasyon mo ay matagalan. O baka magalit na naman siya sayo ay muli ka niyang saktan. Hindi laging nasa tabi mo ako. Paano kung may mahalaga akong pupuntahan?”
Tumango na lamang si Cariza, kahit nasasaktan siya ay wala siyang magawa. Naging mapanakit man ang kanyang mommy. Pero karugtong pa rin ito ng buhay niya. Kaya hindi mapigilan ang luha at nangilid iyon, saka tuluyang napaiyak.
Hindi naman magawang paandarin ng driver ni Luther ang sasakyan. Naghihintay pa ito ng utos mula sa amo nito.
“Baby, ano ang gusto mo isama natin siya o hindi na, baka ma late na tayo sa flight natin?”
“Ahm… hanggang kailan po ba tayo sa lugar na pupuntahan natin?
“Hanggang tuluyang gumaling ang iyong operasyon. Saka pa lang tayo babalik dito sa bahay nyo.”
“Daddy Luther, pwede po ba na utusan mo ang ibang tauhan na protektahan ang mommy ko? Baka balikan siya ng lalaking gustong pumatay sa kanya.?”
“Kung dahil doon ay nag-alala ka, bibigyan ko siya ng proteksyon. Upang maging ligtas siya hanggang sa araw na makabalik tayo dito.”
Napa yakap si Cariza, sa kanyang stepdad, lubos ang pasasalamat niya dito. Dahil nakakasiguro siyang ligtas ang kanyang ina.
“Salamat po, Daddy Luther.”
“You’re welcome, baby.” Saka nagmamadaling bumaba si Luther. TInawag ang team leader ng mga bodyguard na maiiwan at kinausap niya ito.
“Be careful, siguraduhin nyo na walang malalaman si Cariza.”
“Masusunod, Boss X.”
“Good!” Saka bumalik sa loob ng sasakyan, “let’s go!”
Wala silang imikan habang bumabyahe, maya maya ay kinuha ni Daddy Muther ang unan na baon nila. Nilagay sa lap nito at tinapik tapik iyon. Saka siya maingat na humiga.
“Tumihaya ka ng masiguro natin safe ang iyong mukha.”
“Opo, Daddy Luther.” Saka siya tumihaya at dahil doon ay nag salubong ang mga mata nila ng kaniyang stepdad. Kahit gusto niyang alisin ang mga mata dito ay hindi magawa. Napaka gwapo talaga nito, lalo na ang mga matang kung tumitig ay tagusan. Damang dama niya ang init na kumukonekta sa kanyang kaibuturan.
“Matulog ka muna, malayo pa ang byahe at traffic din kaya baka maiinip ka.”
Sinunod ni Cariza, ang sinabi ng kaniyang stepdad. Pumikit siya at dahil mabagal ang takbo ng sasakyan ay unti-unting nakaramdam siya ng antok.
Hindi alam ni Cariza, kung panaginip ang kasalukuyang nangyayari dahil nararamdaman niya ang mainit na bagay sa kanyang labi. At kahit nais niyang magmulat ng mga mata ay hindi magawa. Dinadala siya sa kung saan ng masarap na pakiramdam.
Ngunit biglang nawala at panghihinayang ang nararamdman niya. Sa puntong yon ay nag mulat siya ng mga mata. Nakita niya ang kanyang stepdad. Nakatingin ito sa kanya. Kaya muli siyang pumikit dahil hindi matagalan ang kakaibang titig na binibigay nito sa kanya.
Hindi nagtagal narinig niya ang sunod-sunod nitong buntong hininga. Nais niyang mag mulat ng mata at tanungin ito kung may problema ba ito. Pero hindi na nagawa ng madama ang banayad na haplos sa kanyang buhok.
Unti-unti na siyang hinila ng kamalayan hanggang muli siyang nakatulog.
Samantala, malakas ang pintig ng puso ni Luther, at parang binabayo ang kanyang dibdib. Muntik na talaga siyang nahuli ni Cariza. Kung bakit hindi niya napigilan siilin ito ng halik.