AQUILINA
Nakatakip ang kamay ko sa ibaba ng aking bibig dahil sa nag-uumapaw na kaligayahan. Hindi ko mailarawan ang nadarama ngayon. Kahit na naririnig ko ang palakpakan, ang hiyawan ng mga tao sa aming paligid, pakiramdam ko'y kami lamang ni Basilio ang tao ngayon. Magkatitigan ang mga mata, kapwa naluluha. Hindi man detalyado ang pagkakakwento niya sa aming pinagdaanan, wala naman siyang nakaligtaan na pangyayari. Magkahalo ang tuwa at sakit habang pinapakinggan ko ang kaniyang mga salita dahil ngayon ko lang napakinggan iyong reaksyon at pananaw niya sa mga hirap na dinanas namin.
Iyong luha sa mga mata ko ay tuluyan nang bumagsak noong sabihin na ni Basilio ang mga huling salita. Sa harap ng mga panauhin na kasama naming magdiwang ngayon, sa harap ng mga taong saksi sa kasaganaan a
